تحولات شتابان پیرامون مذاکرات هسته ای

سایت خبری راه کارگر ـ اجرای برنامۀ نوشیدن جام زهر «نرمش قهرمانه» به شکل گسترده ای در جریان است. مذاکرات و ملاقات های محمد جواد ظریف وزیر خارجه رژیم و سفر حسن روحانی به نیویورک برای شرکت در اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل فرصتی به دولت جدید داده است تا سیاست های خود را به پیش برد. اما این سیاست ها از سوی نیروهای پیرامون بیت رهبری و بویژه نهادهای قدرتمند نظامی ـ امنیتی با خوش روئی روبرو نشده است. واکنش های منفی آنها را می توان از نوشته های منتشره شده شان و در مصاحبه هایشان بخوبی دید. آنها از شتاب سرگیجه آور تحولات در سیاست خارجی و از استقبال طرف های درگیر شوکه شده اند. تیم جدید نیز تلاش دارد با افزودن بر سرعت اقدمات، راه را برای کارشکنی های نیروهای داخلی و بین المللی مخالف ببندد. آنچه در زیر می آید نگاهی است به تحولات در عرصه سیاست خارجی که در سایت ها و وبلاگ ها انتشار یافته اند که برای آشنائی بیشتر خوانندگان مجموعۀ آنها در اینجا آورده می شود.
دیدار وزرای خارجه ایران و بریتانیا در نیویورک
وزرای امور خارجه ایران و بریتانیا برای اولین بار پس از روی کار آمدن دولت جدید ایران با هم دیدار کرده اند.
به گزارش بی بی سی، این ملاقات بعد از ظهر دوشنبه به وقت نیویورک (۱۰ و ۳۰ دقیقه شب به وقت تهران) بین محمدجواد ظریف و ویلیام هیگ در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک انجام شد.
وزیر خارجه بریتانیا در این دیدار از بیانیه های اخیر دولت تازه ایران دایر بر اینکه خواهان بهبود روابط با غرب و کاهش نگرانی نسبت به برنامه اتمی اش است استقبال کرد اما گفت که کلمات به تنهایی کافی نخواهند بود.

او پس از این دیدار با آقای ظریف به خبرنگاران گفت: «وقت آن است که آن بیانیه ها با گام های ملموس توسط ایران برای پاسخ به نگرانی های جامعه جهانی در مورد نیات ایران همراه شود و اگر چنین گام هایی برداشته شود در آن صورت به اعتقاد من امکان ایجاد رابطه ای سازنده تر میان ما وجود خواهد داشت.»

ملاقات دو وزیر خارجه در حالی انجام می شد که به دنبال حمله گروهی از دانشجویان بسیجی به اماکن دیپلماتیک بریتانیا در تهران، دولت دیوید کمرون با فراخوانی تمامی کارکنان سفارت خود از ایران، دیپلمات های ایرانی را هم از بریتانیا اخراج کرد که به کاهش روابط دو کشور، در پایین سطح ممکن پیش از قطع کامل انجامید.

در اوایل دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی، رئیس جمهوری اسبق ایران، دیدار کمال خرازی و رابین کوک، وزاری خارجه وقت ایران و بریتانیا به افزایش روابط از سطح کاردار به سفیر منجر شده بود.
*****************************************
کاخ سفید: اوباما و روحانی ممکن است با یکدیگر دیدار کنند
رادیو فردا : در حالی که وزارت خارجه آمریکا شرکت جان کری در نشست گروه ۱+۵ با حضور محمدجواد ظریف را تایید کرده، سخنگوی کاخ سفید هم دیدار حسن روحانی و باراک اوباما را منتفی ندانست.

بن رودز، سخنگوی کاخ سفید، روز دوشنبه یکم مهرماه در پاسخ به خبرنگاران گفت در حالیکه دیداری بین دو رئیس جمهور ایران و آمریکا برنامه‌ریزی نشده اما نمی‌توان آن را منتفی دانست.

به گزارش خبرگزاری فرانسه سخنگوی کاخ سفید گفت واشینگتن آماده همکاری با دولت ایران در «سطوح مختلف» است مشروط به اینکه ایران به نگرانی‌های بین‌المللی درباره برنامه هسته‌ای‌اش پاسخ دهد.

این اظهارات در حالی است که اوباما و روحانی هر دو گفته‌اند که با یکدیگر نامه رد و بدل کرده‌اند. رئیس جمهور ایران پیش از سفر به نیویورک در مصاحبه با شبکه ان بی سی اظهار داشت لحن هر دو نامه «مثبت و سازنده» بود که به گفته او «می‌تواند قدم‌های کوچکی برای آینده‌ای بسیار مهم باشد.»

از سوی دیگر جن پساکی، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، اعلام کرد جان کری از اظهارات همتای خود محمد جواد ظریف درباره یک «پاسخ واقعی» استقبال می‌کند. سخنگوی وزارت خارجه آمریکا همچنین تایید کرد جان کری در نشست روز پنجشنبه گروه ۱+۵ که در نیویورک برگزارمی‌شود شرکت خواهد کرد. قرار است محمد جواد ظریف نیز در این نشست شرکت کند.

سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت: «همچنانکه که ما پیش از این گفته‌ایم، امیدواریم دولت جدید ایران به طور واقعی با جامعه جهانی همکاری کند تا به یک راه‌حل دیپلماتیک برای برنامه هسته‌ای ایران نایل شد.»

جن پساکی تصریح کرد: «ما همچنان آماده همکاری با ایران هستیم اگر دولت روحانی به صورت جدی راه تعامل را انتخاب کند.»

روز دوشنبه حسن روحانی هنگام ترک تهران پبه خبرنگاران گفت: «…اولین اهداف این سفر این است که در فرصتی که برای بنده و هیات همراه پیش می‌آید چهره واقعی ملت ایران را به جهان معرفی کنیم؛ به عنوان ملتی فرهنگ‌دوست، صلح‌دوست و ملتی که در پی پیشرفت است بدون اینکه بخواهد لطمه‌ای به کشورهای دیگر وارد کند.»

روحانی در این سفر برخلاف رئیس جمهور پیشین ایران، با همراهانی کم‌شمار عازم نیویورک شده است. یکی از این همراهان، نماینده کلیمیان در مجلس است.

باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده و حسن روحانی رئیس جمهور ایران هر دو در روز سه‌شنبه در سازمان ملل سخنرانی خواهند کرد.
*******************************************************
۷۹ درصد آمریکایی ها موافق بهبود رابطه آمریکا و ایران هستند

همزمان با سفر رئیس جمهور کشورمان به نیویورک به منظور شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل، وب سایت روزنامه واشنگتن پست اقدام به نظرسنجی درباره بهبود روابط ایران و آمریکا کرده است.
به گزارش خبرآنلاین این وب سایت از خوانندگان خود این سوال را مطرح کرده است که آیا با بهبود روابط ایران و آمریکا موافق هستند یا خیر؟‌
تا این لحظه ۷۹ درصد از شرکت کنندگان در این نظرسنجی به این سوال پاسخ مثبت و ۲۱ درصد دیگر پاسخ منفی داده اند.
خاطرنشان می شود قرار است فردا شب حسن روحانی نخستین سخنرانی خود را در مجمع عمومی سازمان ملل ایراد کند.
انتظار می رود مقامات ارشد آمریکا نیز هنگام سخنرانی حسن روحانی در صحن مجمع عمومی سازمان ملل حضور یابند.
*************************************************************
Javad Zarif
5 ساعت پیش
سلام دوستان
ملاقات با خانم اشتون مثبت بود. اراده سیاسی و چارچوب مفهومی برای رسیدن به راه حل مبتنی بر حقوق مردم ایران و رفع تحریم ها را برای او تشریح کردم. از مصاحبه ایشان بعد از ملاقات مشخص است که برداشت مثبتی از ملاقات داشته است. قرار شد روز پنجشنبه جلسه 1+5 و ایران در سطح وزرا برگزار شود و جلسه بعد هم در نیمه اکتبر (اواخر مهر) تشکیل شود.
*******************************
اولین توافق
مذاكرات هسته‌اي در سطح وزراي خارجه ادامه مي‌يابد
کمتر از یکماه پیش جفری فلتمن آمریکایی به ایران سفر کرد. او که معاون سیاسی دبیرکل سازمان ملل متحد است، پیش از این سفیر واشنگتن در بیروت و تل آویو بوده و یکی از برجسته‌ترین دیپلمات‌های آمریکا در خاورمیانه است. فلتمن با ظریف مذاکره کرد و رفت. بعد از آن بود که وزیر امور خارجه کشورمان تاکید کرد که با وی درباره آمریکا نیز گفت‌و‌گو کرده است.‌‌ همان ایام سلطان قابوس هم ایران بود او نیز پیامی برای تهران آورده بود. همه این‌ها در کنار دیپلماسی پنهانی که ظریف می‌گوید از لازمه‌های یک حرکت دیپلماتیک پیش زمینه‌های کارزار نیویورک بود. کارزاری که قبل از حضور رئیس جمهور در آن به توافقی مهم رسید. توافقی که به مذاکره با حضور جان کری وزیر خارجه آمریکا و ظریف همتای ایرانی‌اش منتهی می‌شود. ظریف و اشتون توافق کردند دور جدید مذاکرات ایران و ۱+۵ پنجشنبه همین هفته در نیویورک برگزار شود.
نشست کا‌ترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با محمدجواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان دیروز ساعت ۴ بعد از ظهر شروع شد و بعد از اعلام نتیجه آن ظریف خود را برای دیدار با ویلیام هیگ آماده کرد. روز دوشنبه سخت‌ترین روز کاری ظریف است. او پیش از این در فیس بوک گفته بود که در این روز ۱۲ دیدار خواهد داشت.
جان‌ کری وزیر خارجه آمریکا، ویلیام هیگ وزیر خارجه انگلیس، لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه، گیدو وستروله وزیر خارجه آلمان، سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه و وانگ یی وزیر خارجه چین در نشست ۱+۵ و ایران به همراه کا‌ترین اشتون حضور خواهند داشت.
کا‌ترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پس از دیدار با محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران با مثبت و سازنده خواندن این دیدار گفت ظریف این هفته با اعضای دائم شورای امنیت و آلمان دیدار خواهد کرد.
لینک خبر : http://www.ghanoondaily.ir/?News_Id=24491
*********************************************
سخنگوی سازمان ملل پیش‌بینی کرد
امشب؛ دیدار «اوباما» با روحانی
دیدار «کری» و ظریف قطعی شد
شرق، زينب اسماعيلي: اولين ديدار هسته‌اي وزيرخارجه ايران برگزار شد؛ محمدجواد ظريف با کاترين اشتون، رييس کميسيون سياست خارجي اتحاديه اروپا ديدار کرد. اگر‌چه اين ديدار حدود نيم‌ساعت بيشتر به طول نينجاميد، اما موجب شد کاترين اشتون و محمدجواد ظريف اين ديدار را «مثبت و موفقيت‌آميز» بدانند. اشتون پس از اين ديدار به رويترز خبر داد در مذاکره‌اي که اين هفته بين ايران و 1+5 انجام مي‌شود، «جان کري»، وزيرخارجه آمريکا نيز مانند ديگر همتايانش حضور خواهد داشت. عصر ديروز «رويترز»، به نقل از يک مقام دولت ايالات‌متحده بدون ذکر نام او اعلام کرد «جان کري» وزير امورخارجه آمريکا، در گفت‌وگوهاي بعدي وزراي امورخارجه گروه 1+5 با محمدجواد ظريف وزير امورخارجه ايران حضور خواهد داشت. قرار است اين مذاکرات پنجشنبه در سطح وزيران خارجه برگزار ‌شود. آمريکا، فرانسه، روسيه، انگليس، چين، پنج عضو دايم شوراي امنيت و آلمان کشورهاي عضو گروه 1+5 هستند. در صورتي که جان کري در مذاکره ايران و کشورهاي 1+5 حضور پيدا کند، اين نخستين ديدار وزيران خارجه ايران و آمريکا از زمان قطع روابط دو کشور پس از تسخير سفارت آمريکا در سال 1358 به‌شمار مي‌رود. ساعتي پس از انتشار خبر حضور جان کري در مذاکرات ايران و کشورهاي 1+5، کاخ سفيد در بيانيه‌اي حضور وزير خارجه کشورش در نشست 1+5 با ايران را تاييد کرد. اين در حالي است که در دو هفته گذشته خبرهايي مبني بر ديدار باراک اوباما و حسن روحاني در حاشيه مجمع عمومي سازمان ملل نيز مطرح شده است.
مذاکره در سطح وزيران
پيش از اين مذاکرات بر سر برنامه هسته‌اي ايران با کشورهاي 1+5 به سطح کارشناس تنزل يافته بود. با سپردن مسووليت پرونده هسته‌اي به وزارت خارجه، توسط رييس‌جمهوري، قرار است اولين دور از اين مذاکرات در حاشيه مجمع عمومي سازمان ملل در نيويورک انجام شود. اين مذاکرات از اواسط فروردين در آلماتي متوقف شده بود. حضور وزراي خارجه کشورهاي 1+5 در اولين مذاکره هسته‌اي ايران بر مبناي توافق کاترين اشتون و ظريف در جلسه روز گذشته بود. قرار شده «جان‌ کري» وزيرخارجه آمريکا، «ويليام هيگ» وزيرخارجه انگليس، «فرانسوا اولاند» وزيرخارجه فرانسه، «گيدو وستروله» وزيرخارجه آلمان، «سرگئي لاوروف» وزيرخارجه روسيه و «وانگ‌يي» وزيرخارجه چين در اين نشست به‌همراه کاترين اشتون در اين جلسه حضور داشته باشند.
انرژي و عزم ظريف در نگاه اشتون
روز گذشته پس از ديدار دوجانبه وزير خارجه ايران و رييس کميسيون سياست خارجي اتحاديه اروپا، اشتون گفت‌وگوهاي خود با ظريف را «مفيد و سازنده» دانسته و از «انرژي و عزم» وزير امورخارجه ايران قدرداني کرد. او به خبرنگاران گفته در مذاکره با ظريف نوعي مصمم‌بودن و انرژي خاص براي مذاکره با کشورهاي 1+5 ديده به‌همين دليل مذاکره را کاملا سازنده مي‌بينم. او افزود: «ما وارد جزييات نشده‌ايم، ولي هدف اين نشست اين بوده که چگونه بنيان اين مذاکرات را بگذاريم تا حرکت روبه‌جلويي باشد.» وقتي از اشتون در مورد احتمال به بن‌بست‌خوردن مذاکرات هسته‌اي با ايران پرسيده‌اند، او در پاسخ، دوباره اراده و مصمم‌بودن ظريف در مذاکره بر سر پرونده هسته‌اي ايران را يادآوري کرده است. همچنين اشتون در پاسخ به آسوشيتدپرس گفته فکر مي‌کنم پيداکردن راهي براي حل نگراني هسته‌اي ايران، خيلي سخت است اما من از هر فرصتي استفاده مي‌کنم تا اين کار را انجام دهم.
نشست بعدي، ژنو
در حالي که نشست‌هاي پيشين ايران و کشورهاي 1+5 با تاخيرهاي چندماهه برگزار مي‌شد، روز گذشته ظريف و اشتون توافق کرده‌اند که پس از نشست گروه وزراي 1+5 و ايران در روز پنجشنبه، مذاکرات در ماه اکتبر در ژنو، ادامه پيدا کند. ظريف که روز گذشته، روز پر از ديدارهاي ديپلماتيکي داشته، پس از ديدار با رييس سياست خارجي اتحاديه اروپا، «مذاکرات با اشتون را خوب ارزيابي کرد و خبر داد که نشست بين تيم هسته‌اي ايران با وزراي 1+5 در ژنو برگزار مي‌شود. شب گذشته ظريف با ويليام هيگ، وزيرخارجه آلمان نيز ديدار کرد.
ظریف:با هیگ درباره سوریه و هسته‌ای مذاکره کردم
به گزارش ایسنا ظریف پس از این دیدار، ملاقات با وزیر خارجه انگلیس را مثبت ارزیابی کرد و گفت: در این دیدار درباره موضوعات مربوط به تحولات سوریه وضعیت منطقه و افغانستان و هم‌چنین فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌یی کشورمان دیدار و گفت‌وگو کردیم. او ادامه داد: «در این دیدار موضوع روابط دوجانبه نیز بررسی شد. خواست دو طرف این است که به سمت حل و فصل مسائل پیش رویم و قرار شد معاونان وزیران خارجه دو کشور در نیویورک با یکدیگر دیدار و رایزنی کنند و موضوعات را در حاشیه همین نشست مجمع عمومی سازمان ملل بررسی کنند. به گفته ظریف «در این دیدار دو طرف درباره موضوع هسته‌یی و مساله سوریه رایزنی‌های سازنده‌یی داشتند.»
روحاني در نيويورک
صبح روزگذشته حسن روحاني عازم سفري پنج‌روزه به نيويورک شد، وی تاکيد کرده که قصد دارد «چهره واقعي ملت ايران» را به دنيا معرفي کند و به انتقاد از کساني پرداخته که «در سال‌هاي اخير اين چهره را به گونه ديگري به جهان معرفي کردند.» رييس‌جمهوري ايران که پس از شرکت در آيين اول مهر، راهي فرودگاه مهرآباد شده، گفت که مردم ايران در انتخابات رياست‌جمهوري اخير با انتخاب «مسير ميانه‌روي و اعتدال» اعلام کردند که «با افراط و افراطي‌گرايي موافقتي ندارند» و اين پيام بايد به دنيا رسانده شود. روحاني به منظور شرکت در نشست سالانه مجمع عمومي سازمان ملل متحد راهي نيويورک شده است. سخنراني او در مجمع عمومي سازمان‌ملل صبح روز چهارشنبه (به‌وقت تهران) انجام مي‌شود و روز چهارم مهر نيز به‌عنوان رييس جنبش عدم‌تعهد در اجلاس خلع‌سلاح اتمي که در مقر سازمان‌ملل برگزار مي‌شود، صحبت مي‌کند و يک روز بعد، در مراسم افتتاحيه نشست وزيران امورخارجه کشورهاي عضو جنبش عدم تعهد، سخنراني سوم خود را ايراد خواهد کرد. روحاني روز گذشته به موضوع تحريم‌ها نيز پرداخته و گفته که تحريم‌هاي وضع‌شده عليه ايران غيرقابل‌قبول و غيرقانوني است و دو طرف، بايد از طريق «تعامل، گفت‌وگو و مفاهمه» به «منافع مشترک» دست يابند. «ايرنا» در گزارشي نوشته که روحاني در جريان سفر به نيويورک با مقام‌هايي خارجي همچون بان‌کي‌مون دبيرکل سازمان‌ملل، روساي جمهور فرانسه، اتريش، ترکيه، تونس و لبنان، نخست‌وزير ايتاليا، دبيرکل سازمان همکاري‌هاي اسلامي و معاون نخست‌وزير عراق ديدار خواهد داشت. اين خبرگزاري نوشته ممکن است در جريان سفر، برنامه‌هايي نيز براي ملاقات صدر اعظم آلمان و نخست‌وزير اسپانيا با آقاي روحاني تنظيم شود. با اين حال مهم‌ترين ديدار روحاني در اين اجلاس، ديدار با باراک اوباما رييس‌جمهوري آمريکا خواهد بود که اگرچه تاکنون اعلام شده بود که برنامه‌ريزي براي آن صورت نگرفته اما برخي خبرها از غيررسمي‌بودن اين ديدار خبر مي‌دهد. شايد اين ديدار نتواند همه مشکلات موجود در رابطه ايران و آمريکا و تبعات آن را حل کند اما تابوي رابطه ايران وآمريکا را بعد از 34سال مي‌شکند.
————
پیش‌بینی دیدار امشب «اوباما» با روحانی
سخنگوی سازمان ملل متحد پیش بینی کرد دیدار احتمالی روسای جمهوری ایران و آمریکا را که «دیداری تاریخی» توصیف کرد، امشب برگرار می‌شود.تسنیم به نقل از پایگاه خبری سی‌ان‌ان گزارش داد مارتین نیسرکی، سخنگوی سازمان ملل متحد گفت: دیدار تاریخی روحانی رئیس جمهوری ایران با رئیس جمهوری آمریکا ممکن است در ضیافت شامی که بان کی مون دبیرکل سازمان ملل در سه شنبه شب تدارک دیده انجام شود. ساعاتی پیش از سخنان نیسرکی، کاخ‌سفيد اعلام کرده بود: ديدار، رييس‌جمهوري آمريکا با روحاني «ممکن است»، اما براي انجام آن برنامه‌ريزي نشده است.معاون مشاور امنيت‌ملي کاخ‌سفيد مي‌گويد: اگر بنا باشد تا ديداري ميان رييس‌جمهوري ايران و آمريکا صورت بگيرد، اين ديدار، غيررسمي برگزار خواهد شد. رودز گفت: در حقيقت ما برنامه‌اي براي اين ديدار نداريم اما بازهم تاکيد مي‌کنم تا زماني که معتقد باشيم که ديپلماسي باعث پيشروي در خواسته‌هايمان مي‌شود، درهاي ديپلماسي به‌روي ايران باز است و خواسته‌هاي ما هم همکاري ايران در پذيرش الزامات بين‌المللي است. او افزود: اين الزامات شامل اين است که ايران نشان دهد که برنامه‌هاي هسته‌اي‌اش کاملا با هدف صلح‌آميز است. وی در پاسخ به سوالي در رابطه با اينکه آيا کاخ‌سفيد شانس ديدار دو رییس‌جمهوری در هر سطحي در نيويوک را بالا مي‌بيند يا نه گفت: من فکر مي‌کنم لحن ما براي تعامل با ايران يکي از باز‌ترين لحن‌ها تاکنون بوده است، اما بايد تاکيد کرد مساله ايران و آمریکا با يک جلسه ديدار و گفت‌وگو حل نمي‌شود.
—————-
گزارش فیس‌بوکی ظریف از نیویورک
محمدجواد ظريف، وزير امورخارجه که براي شرکت در اجلاس مجمع‌عمومي سازمان‌ملل در نيويورک به‌سر مي‌برد، روز گذشته درمورد ديدگاه‌هاي مخاطبان صفحه‌اش در فيسبوک درمورد رابطه ايران و آمريکا و احتمال مذاکرات دو طرف در سفر روحاني به آمريکا مطلب جديدي نوشته است: دولت يازدهم، دولت تدبير و اميد است و بنده بسيار خرسندم که مردم به تدبير اين دولت بسيار اميدوارند. اما سياست خارجي ذاتا حوزه متانت، صبر، درايت و اقدامات سنجيده، حساب‌شده و هدفمند است. نمي‌توان توقع داشت که مشکلات انباشته‌شده با يک يا چند ملاقات حل‌وفصل شوند. براي رسيدن به راه‌حل‌هاي موفق و پايدار، هر دو طرف بايد آماده تعامل سازنده برمبناي موضع برابر، احترام متقابل و منافع مشترک باشند. البته من يقين دارم که با ياري خداوند قادر متعال و عنايات و توجهات اوليايش و به‌دليل برخورداري خدمتگزاران شما از پشتيباني خردمندانه مقام‌معظم‌رهبري و حمايت حماسي شما مردم بزرگوار، کنشگران بين‌المللي ناگزير از برخورد مناسب با نمايندگان شما خواهند بود. ولي بايد با دقت و جديت و با صبر و دورانديشي و آينده‌نگري تامين حقوق، توسعه، پيشرفت و رفاه شما مردم شريف را تضمين کرد. برنامه‌هاي متعدد و متنوع و ملاقات‌هاي رياست محترم جمهوري و بنده در اين سفر، شروع اين مسير پرفرازونشيب است. البته اطمينان دارم که اين راه دشوار و زمان‌بر با دعا، صبر و پشتيباني شما با موفقيت طي خواهد شد.
ظریف در پست دیگری در صفحه فيس بوک خود از ديدارش با اشتون نیز گزارش داد که «ملاقات با خانم اشتون مثبت بود. اراده سياسي و چارچوب مفهومي براي رسيدن به راه‌حل مبتني بر حقوق مردم ايران و رفع تحريم‌ها را براي او تشريح کردم. از مصاحبه ايشان بعد از ملاقات مشخص است که برداشت مثبتي از ملاقات داشته است. قرار شد روز پنجشنبه جلسه 1+5 و ايران در سطح وزرا برگزار شود و جلسه بعد هم در نيمه اکتبر (اواخر مهر) تشکيل شود.»

لینک خبر : http://sharghdaily.ir/?News_Id=21126
*********************************
مقاله خاتمی در روزنامه گاردین: فرصتی استثنایی برای ایران و غرب پدید آمده
بی بی سی
محمد خاتمی رئیس جمهور پیشین ایران، با نگارش مقاله ای در روزنامه بریتانیایی گاردین با عنوان “غرب به دیپلماسی ایران پشت نکند” گفته است که انتخاب حسن روحانی، سیاستمدار میانه روی ایرانی به عنوان رئیس جمهور این کشور، فرصتی استثنایی برای ایران و غرب پدید آورده است.
کلیک این مقاله در آستانه ورود آقای روحانی برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل و افزایش چشمگیر خوشبینی ها به بهبود روابط ایران و غرب منتشر شده است.
آقای خاتمی در این مقاله نوشته است: “رأی مردم ایران به دکتر روحانی و برنامه‌های تحول‌طلبانه‌اش در هر دو عرصه‌ سیاست خارجی و داخلی فرصتی استثنایی و شاید تکرارنشدنی، برای ایران، غرب و همه‌ قدرت‌های محلی و منطقه‌ای فراهم آورده است تا با سیاست خارجی گفت‌و‌گو محور و مبتنی بر رضایت، تکریم و عدالت از قلب خاورمیانه، از جمله با حل‌و‌فصل دیپلماتیک پرونده‌ هسته‌ای ایران که کاملا قابل حل است اگر حسن نیت و انصاف در کار باشد، شاهد دنیایی بهتر برای شرق و غرب عالم باشیم.”
سعید کمالی دهقان، از روزنامه گاردین می گوید این مقاله عصر روز دوشنبه اول مهر (۲۳ سپتامبر) در وب سایت این روزنامه منتشر شد و قرار است روز سه شنبه در نسخه چاپی هم به عنوان سرمقاله منتشر شود.

این نخستین مقاله آقای خاتمی در یک روزنامه انگلیسی زبان چاپ بریتانیا است.
رئیس جمهور اسبق ایران در این مقاله نوشته “کسانی که اسیر گذشته مانده‌اند از درون حصار خاطرات و تجربه‌های تلخ، سنگ‌های تردید و نگرانی به سوی قطار دیپلماسی پرتاب می‌کنند. ایشان متوجه نکته‌ای ساده درباره‌ نسبت میان سیاست خارجی و سیاست داخلی نیستند. ایشان نمی‌دانند یا نمی‌خواهند این واقعیت را بپذیرند که تحولات سیاست خارجی از تحولات داخلی کشورها آغاز می‌شود.”
آقای خاتمی با یادآوری مذاکرات اتمی ایران با سه کشور اروپایی در سال های پایانی ریاست جمهوری نوشته است “فرصت حل‌وفصل دیپلماتیک مسائل ایران و غرب، از جمله مسأله‌ هسته‌ای ایران سال‌ها پیش در دوران ریاست جمهوری من فراهم آمد و از دست رفت.”
رئیس جمهور پیشین ایران در مقاله خود در روزنامه گاردین نوشته که “شکست دیپلماسی علی‌رغم طلوع افق توافق بیش از یک دهه پیش، دو علت اصلی داشت: یکی، فشار همان سیاست‌هایی که آمریکا را پس از فاجعه‌ یازدهم سپتامبر به تکرار فاجعه در قالب دو جنگ خسارت‌بار در افغانستان و عراق کشانده بود، به‌ویژه در عراق به بهانه‌ کاذب مقابله با سلاح‌های کشتار جمعی که کذب آن‌ بعدا خیلی زود بر همگان آشکار شد”
به نوشته آقای خاتمی “علت دیگر، فشار و نفوذ کشورهایی بود، خصوصا اسرائیل، که استمرار رونق و نفوذ منطقه‌ای و جهانی خود را در گرو تداوم تیرگی روابط میان ایران و غرب، خصوصاً روابط با آمریکا، و تنش در خاور میانه می‌دیدند.”
مقاله آقای خاتمی در آستانه ورود حسن روحانی رئیس جمهور ایران به نیویورک برای شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد منتشر شده است.
آقای خاتمی خود در زمان ریاست جمهوری اش با سخنرانی در این مجمع پیشنهاد نامگذاری سال ۲۰۰۱ به نام سال گفت و گوی تمدن ها را مطرح کرد که با توافق اکثریت اعضای مجمع پیشنهاد او تصویب شد.
در سپتامبر این سال به حمله به برج های دوقلوی نیویورک، آمریکا و کشورهای موتلف آن با هدف آنچه که مبارزه با تروریسم خوانده می شد، به افغانستان حمله نظامی کردند.
*********************************
سخنگوی کمیسیون امنیت ملی در گفت‌وگو با ایلنا؛ رییس‌جمهور از سوی افراطیون تحت فشار است
سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، ضمن هشدار به اظهارات افراطیون داخلی در مورد دكترین سیاست خارجی روحانی، گفت: دیپلماسی خارجی اعلام شده از سوی روحانی مورد حمایت رهبری است و نباید دچار خدشه شود. سید حسین نقوی حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار پارلمانی ایلنا، نسبت به تندروی افراطیون اصولگرا در مورد موضع دولت روحانی در سیاست خارجی گفت اظهارات غیرمنطقی افراطیون به دولت و منافع ملی آسیب وارد می‌كند. وی با اشاره به موضع متعادل روحانی در سیاست خارجی و انعطاف پذیری وی گفت: در حال حاضر دکتر روحانی از سوی افراطیون تحت فشار است و باید به نحوی عمل کند که دیپلماسی خارجی كه در پیش گرفته با حاشیه‌سازی این گروه‌ها دچار خدشه نشود. نماینده مردم ورامین تصریح کرد: حفظ تعادل و همچنین ایجاد گفتار منطقی می‌تواند موفقیت دولت روحانی را در دیپلماسی خارجی تضمین كند. سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس افزود: نباید اصولگراهای افراطی در تلاش باشند که سیاست خارجی دولت احمدی نژاد را به روحانی دیکته کنند.
***********************

هشدارهای بیشتر به دولت روحانی
دویچه وله / گرچه آیت‌الله خامنه‌ای اخیرا لحن نرمتری در قبال مذاکره ایران و غرب در پیش گرفته و از «نرمش قهرمانانه» در عرصه دیپلماتیک سخن گفته است، ولی پیام‌ها و اظهارات نرم و آشتی‌جویانه روحانی به غرب در آستانه سفر نیویورک از همین حالا با نداهای مخالفی در درون کشور و به ویژه در صفوف رهبری سپاه پاسداران همراه شده است. این نیرو با انتشار بیانیه‌ای به مناسبت سالگرد جنگ ایران و عراق «تجربه تاریخی، رصد هوشمندانه و همراه با تردید نسبت به رفتارهای سردمداران کاخ سفید را برای دستگاه دیپلماسی کشور ضروری و اجتناب ناپذیر» دانسته است. خبرگزاری فارس، نزدیک به سپاه پاسداران، نیز هشدار مشابهی را مطرح کرده و محمدرضا نقدی، رئیس بسیج گفته است: نرمش قهرمانانه به معنای مذاکره با رویکرد نفی اسرائیل است. روز دوشنبه نیز سایت خبری تسنیم که به سپاه پاسداران وابسته است، از قول مسعود جزایری، معاون فرمانده کل قوای جمهوری اسلامی نوشت که آمریکا در عمل نشان داده که نمی‌تواند خود را از خصلت‌های استکباری و سلطه‌گرایانه رها کند و لذا باید به آمریکا نگاه بدبینانه داشت. خوشبینی در برخورد و پیشنهادات آمریکا یا تبلیغات آنها باید در سیاست کلان جمهوری اسلامی ایران مردود تلقی شود.
*********************

حسین سلامی٬ جانشین فرمانده سپاه پاسداران:
در استراتژی سپاه «نرمش» وجود ندارد
۳۱ شهریور ۱۳۹۲
دیگربان ـ حسین سلامی٬ جانشین فرمانده سپاه پاسداران می‌گوید در استراتژی سپاه «نرمش» وجود ندارد و این نیرو اجازه نمی‌دهد «دشمنان نظام بخواهند برای نظام کار سازندگی انجام بدهند.»
آقای سلامی شامگاه شنبه (۳۰ شهریور) در برنامه تلویزیونی «نگاه یک» این مطالب را بیان کرده و افزده که «نرمش قهرمانانه هرگز شامل انفعال و قرار گرفتن در یک فضای نابرابر نیست.»
این فرمانده سپاه در ادامه سخنان خود گفته که «ما تربیت شده‌ایم که در فرآیندهای سیاسی دخالت نکنیم و فرهنگ عمومی سپاه بر این است که در سیاست دخالت نکند.»
وی همچنین افزوده است: «سپاه هیچ‌گاه خود را به دولت‌ها تحمیل نکرده است و درخواست‌ها همیشه از سوی دولت بوده است.»
سلامی در بخش دیگری از سخنان خود هشدار داده که «اگر جنگی اتفاق بیفتد سرتاسر عملیات ما تهاجمی می‌شود و بهترین ایده آل نیروهای سپاه کشته شدن در راه خداست.»
سپاه پاسداران قدرتمند‌ترین نیروی نظامی در جمهوری اسلامی محسوب می‌شود که سال‌هاست وارد فعالیت‌های گسترده‌ای سیاسی٬ اقتصادی و تجاری نیز شده است.

۱۳۹۲/۶/۳۱ – ۲۲ : ۲
سردار سلامی در ‹نگاه یک’/2: قدرت بازدارندگی ما برای اداره چند جنگ انباشته شده است/ در صورت لزوم دریا را به پارکینگی از شناورها تبدیل خواهیم کرد/ اگر جنگی اتفاق بیفتد سرتاسر عملیات ما تهاجمی می‌شود/ بزودی از دستاوردهای دفاعی بسیار خیره‌کننده و بزرگ سپاه رونمایی می‌شود
به گزارش خبرنگار «نسیم»، محورهای مهم سخنان سردار حسین سلامی، جانشین فرمانده کل سپاه به این شرح است:

– قدرت بازدارندگی اصیل امروز ما از چشمه جوشان مقاومت در دفاع مقدس بهره مند می شود.
– امام دیگر ادامه جنگ را به صلاح نمی دانستند و با یک ابتکار عمل سیاسی جنگ از حالت نظامی وارد فاز سیاسی کردند و زمینه های خاتمه جنگ را فراهم کردند آن هم در شرایطی که ما به همه اهدافمان رسیده بودیم و دشمنان به هیچ یک از اهداف خود نرسیده بودند.
– پاسخ پشیمان کننده ما ترکیبی است از ابتکار عمل و تدبیر ما به اضافه کاربرد آن قدرتی که ما انباشته ایم.
– قدرت بازدارندگی امروز ما برای اداره چند جنگ انباشته شده و هیچ کس نمی‌تواند انتها و دامنه این قدرت را اندازه‌گیری کند.
– ما در نبرد دریایی دارای یک قدرت ویژه‌ای هستیم که می‌توانیم همه حرکت‌ها در دریا را متوقف کنیم تا دریا تبدیل به پارکینگی از شناورها شود.
– اگر جنگی اتفاق بیفتد سرتاسر عملیات ما تهاجمی می‌شود.
– بهترین ایده آل نیروهای سپاه کشته شدن در راه خداست.
– از 150 هزار نیروی قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا(ص) فقط 2500 نفر پاسدار هستند.
– حقوق اساسی ملت ایران چیزی نیست که با هیچ امتیازی قابل معاوضه باشد .
– در استراتژی های ما نرمشی وجود ندارد.
– ما نمی خواهیم در مسیر حل مسائل بن بست ایجاد کنیم اما این حل مساله باید در فضایی کاملا برابر و محترمانه صورت بگیرد.
– نرمش قهرمانانه هرگز شامل انفعال و قرار گرفتن در یک فضای نابرابر و پذیرش تحمیل هیچ اراده ای را شامل نمی شود.
– واقعا آمریکایی ها نمی توانستند چشم انداز روشنی از مسیر مداخله نظامی در سوریه ترسیم کنند برای همین با شک و تردید روبرو شدند.
– آمریکا از جنگ با سوریه فاصله گرفته است.
– بازیگران اصلی منطقه که از خارج به داخل منطقه آمده اند دیگر پتانسیل وقوع یک جنگ را ندارند انرژی های جنگ تخلیه شده است.
– قدرت ما قدرت جهانی است نه منطقه ای.
– سپاه هیچ گاه خود را به دولت ها تحمیل نکرده است و درخواست ها همیشه از سوی دولت بوده است.
– سپاه زمانی که دولت ها در خواست کرده اند و بخش های دیگر نتوانسته اند آن کار را انجام دهند ورود کرده اند.
– اگر فاز 15 و 16 پارس جنوبی را به سرعت عملیاتی کنیم روزانه 160 میلیون دلار به ثروت های ملت اضافه می شود آیا نباید این کار را بکنیم؟
– ما دیگر اجازه نمی دهیم که دشمنان ما بخواهند برای ما کار سازندگی انجام بدهند.
– سپاه سرشار از نیروها و مدیران کارآمد، پاک و صالح است که در صورت تقاضا آنها را در اختیار نهادها، سازمان ها و دولت قرار می دهیم.
– سپاه همواره صادرکننده مدیران کارآمد و توانمند بوده است به عنوان نمونه وقتی یک مدیر جهادی ما شهردار تهران می‌شود، واقعا چهره شهر را متحول می‌کند یا همانند رئیس صدا و سیما یا وزیر نفت.
– ما تربیت شده ایم که در فرآیندهای سیاسی دخالت نکنیم.
– فرهنگ عمومی سپاه بر این است که در سیاست دخالت نکند.
– چشمان ما بر تحولات سیاسی جهان، منطقه و داخلی بسته نیست ما بر روندهای سیاسی مسلط هستیم اما ما یک بازیگر سیاسی نیستیم.
– بزودی از دستاوردهای دفاعی بسیار خیره‌کننده و بزرگ سپاه رونمایی می‌شود
– وقتی قدرتی مثل آمریکا از ماورهای بحار با صدها هزار نیروی نظامی و ناوبر کشورهای منطقه را اشغال می کند آیا حق دارد که در مورد این که سپاه حضور فرامرزی دارد یا نه بحث کند؟
– با وجود ساختار قدرتمند حزب الله و ارتش توانمند سوریه نیازی به حضور نظامی سپاه در لبنان و سوریه نیست.
– ما از همیشه قدرتمندتر هستیم و دشمنان ما از همیشه ضعیف تر هستند، این پیام من برای کسانی است که دیپلماسی ما را راهبری می کنند.
***************************
در واکنش به دیدار احتمالی اوباما و روحانی
کیهان: اوباما یک جنایتکار به تمام معناست
۲ مهر ۱۳۹۲
احتمال دیدار حسن روحانی و باراک اوباما در نیویورک خشم روزنامه «کیهان» را برانگیخته٬ به طوری که در سرمقاله خود نوشته دستی که «احیانا» از سوی باراک اوباما به سوی روحانی دراز شود «دست یک جنایتکار به تمام معناست.»
این روزنامه در سرمقاله شماره روز سه‌شنبه (دوم مهرماه) خود با عنوان «دست می‌دهند که پشت پا بزنند» این مطالب را نوشته است.
به نوشته سرمقاله‌نویس این روزنامه٬ دست اوباما «با واسطه یا بی‌واسطه٬ حمله خرابکارانه ویروسی به تأسیسات هسته‌ای و به خاک و خون کشیدن دانشمندان برجسته ایرانی را با قساوت تمام امضا کرد.»
«کیهان» افزوده دست رئیس جمهوری ایالات متحده «همان دستی است که اعمال مجازات‌ها و تحریم‌های گزنده علیه ملت ایران و سخت گرفتن زندگی بر آن‌ها را امضا کرده و از آستین شیطان بیرون آمده، اگر که خود دست شیطان نباشد.»
این روزنامه همچنین آورده است: ‌ «فشردن چنین دستی – ولو در حد چند لحظه با تاریخ مصرف ژورنالیستی کوتاه – مسئولیت سنگینی را بر دوش دکتر روحانی می‌افکند، همچنان که یک امتیاز بزرگ و باور نکردنی و بی‌هنگام برای شیطان بزرگ است.»
سرمقاله‌نویس این روزنامه تندرو در ادامه افزوده حسن روحانی ۱۰ سال پیش به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی٬ با غرب مذاکراتی داشت و «به امید اعتمادسازی، تعلیق را پذیرفت اما این امید به شکست انجامید.»
«کیهان» بر این اساس نتیجه‌گیری کرده که «روحانی یک بار شرمنده شده و احتمالا بار دیگر پا پیش نمی‌گذارد. او تنها در صورتی امتیاز می‌دهد که مطمئن شود در قبال آن امتیاز خواهد گرفت.»
حسن روحانی برای شرکت در اجلاس عمومی سالیانه سازمان ملل به نیویورک سفر کرده و طرفین ایرانی و آمریکایی٬ امکان مذاکره وی و باراک اوباما را مطرح کرده‌اند.
روحانی پیش از سفر به نیویورک در مصاحبه‌ای اعلام کرد برای حل و فصل پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی «اختیار تام» دارد.
*******************
دست می‌دهند که پشت پا بزنند(یادداشت روز)
محمد ایمانی
کیهان ـ دوم مهرماه92
فرض محال که محال نیست. بیایید تصور کنیم کار بالا گرفت و در جریان شرکت دکتر روحانی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل، تابو! شکست و نه تنها مصافحه تصادفی میان وی و باراک اوباما رخ داد بلکه معانقه و روبوسی هم کردند. یک چند روزی هم تیتر و عکس و تحلیل رسانه‌ها حول و حوش همین ماجرا سپری شد. آنها هم که مدت‌ها بود در حسرت چیدن و خوردن میوه ممنوعه بودند، برای ساعاتی در هیجان فرو رفتند. ثمّ ماذا؟! گیریم که دست پاک رئیس‌جمهور ما برای لحظاتی در دست چدنی و خونین باراک اوباما قرار بگیرد. آن‌گاه ما چه به دست آورده‌ایم و چه از دست داده‌ایم؟ آیا اساسا مسئله میان ما و آمریکا، مسئله‌ای عاطفی و قهر از سر هیجان دو نفر است که مثلا یک مصافحه و معانقه سر‌آغاز تجدید عواطف آنان باشد یا مسئله عمیق‌تر از این حرف‌هاست؟
البته قابل فهم است که چرا ماشین عملیات روانی غرب به انضمام جریان رسانه‌ای مقلد در داخل اصرار دارد میان این احتمال مبتذل – و البته به عنوان یک رفتار پرخطر- با موضوع «نرمش قهرمانانه» مدنظر رهبر معظم انقلاب خلط مبحث کند. اما مجهول‌های این موضوع به واسطه معلوم‌های آن قابل کشف و تبیین است. هم رهبر معظم انقلاب دراین‌باره نظر روشنی دارند- که در 3 سخنرانی دیدار با فرماندهان سپاه، ملاقات با مسئولان نظام و دیدار نوروزی با مردم در حرم مطهر رضوی تبیین شده- و هم موضوع مذاکره و تعامل با آمریکا دارای سابقه است. از طرف سوم، کمتر از یک هفته زمان لازم است تا معلوم شود چالش ما و آمریکا نه با مصافحه و معانقه تصادفی که حتی با مذاکرات رسمی برطرف نمی‌شود؛ آمریکا خواب نیست که بتوان او را بیدار کرد بلکه خود را به خواب زده، و دولت آمریکا پدیده بکر و آزموده نشده‌ای نیست که بخواهیم او را مورد راستی‌آزمایی چندباره قرار دهیم. اگر آمریکا حقیقتا نگران تولید بمب‌اتمی در ایران بود، 3 سال پیش نباید به هنگام نیاز کشورمان به سوخت 20 درصدی رآکتور تهران (برای تولید رادیو داروهای 800هزار بیمار) در این امر کارشکنی می‌کرد و سپس در برابر تولید همین سوخت در ایران دچار سرشکستگی می‌شد. آن روز آمریکایی‌ها با بدعهدی و نقض قول، حتی نخست‌وزیر ترکیه و رئیس‌جمهور برزیل را که به عنوان میانجی وارد موضوع شده و توافق میان ایران و 1+5 را نهایی کرده بودند، خجالت‌زده کردند. اگر گفته شود مشکل مثلا بر سر طرف مذاکره‌کننده بود جا دارد بپرسیم 10 سال پیش درد آمریکا چه بود که زیر همه توافقات طرف غربی با دکتر حسن روحانی در سعدآباد و پاریس و بروکسل زد؟
دستی که از سوی اوباما احیانا وسط یکی از راهروهای سازمان‌ملل یا سر میز ضیافت ناهار بان‌کی‌‌مون به سوی منتخب ملت ایران دراز شود، دست یک جنایتکار به تمام معناست. این دست- با واسطه یا بی‌واسطه- همان‌گونه که حمله خرابکارانه ویروسی به تأسیسات هسته‌ای و به خاک و خون کشیدن دانشمندان برجسته ایرانی (شهیدان احمدی‌روشن، شهریاری، علی محمدی و…) را با قساوت تمام امضا کرد، همان دستی است که اعمال مجازات‌ها و تحریم‌های گزنده علیه ملت ایران و سخت گرفتن زندگی بر آنها را امضا کرده و از آستین شیطان بیرون آمده، اگر که خود دست شیطان نباشد. فشردن چنین دستی – ولو در حد چند لحظه با تاریخ مصرف ژورنالیستی کوتاه – مسئولیت سنگینی را بر دوش دکتر روحانی می‌افکند، همچنان که یک امتیاز بزرگ و باور نکردنی و بی‌هنگام برای شیطان بزرگ است.
2 ماه پیش نشریه فارین پالیسی ضمن شهادت دادن به ژرف‌اندیشی رهبرمعظم انقلاب تصریح کرد«رهبر ایران درست می‌گوید؛ توپ در زمین آمریکاست. آیت الله خامنه‌ای می‌گوید دولت اوباما با رفتارش و نه با گفتار سنجیده خواهد شد. ایران از چرخه هسته‌ای خود دست نخواهد کشید. متأسفانه اوباما نشان داده که متأثر از کنگره و لابی صهیونیستی است و شجاعت و قاطعیت لازم برای تعامل با ایران را ندارد… روحانی 10 سال پیش مذاکراتی داشت که به امید اعتمادسازی، تعلیق را پذیرفت اما این امید به شکست انجامید. روحانی یک بار شرمنده شده و احتمالا بار دیگر پا پیش نمی‌گذارد. او تنها در صورتی امتیاز می‌دهد که مطمئن شود در قبال آن امتیاز خواهد گرفت. بنابراین به جای امتیاز دادن صبر می‌کند ببیند آمریکا برای امتیاز دادن جدی است یا نه. اتفاقات 10 سال قبل لکه ننگی برای اصلاح‌طلبان شد و اکنون توپ در زمین آمریکاست که باید امتیاز بدهد وگرنه تغییری صورت نخواهد گرفت». به یک معنا، هدف از نرمش قهرمانانه انداختن توپ در زمین حریف – به واسطه رو کردن دست غدّار و قانون‌شکن او- است و نه فراهم کردن فرصت دست درازی وی و یا زدن گل به دروازه خودی.
ما که یادمان نرفته چه 10 سال پیش- و چه یک ماه قبل در یکی از نشریات زنجیره‌ای- با پیشنهاد کاربست اعتمادسازی یکسویه، رویه تسلیم‌طلبانه را در پیش گرفتند و اسم آن را هم سر کشیدن جام زهر گذاشتند! البته شرایط اقتدار امروز ما نه با روزگار صلح امام حسن(ع) و نه با سال 1367 و پذیرش قطعنامه از سوی حضرت امام(ره) مطلقا قابل مقایسه نیست. اما چون هر از گاهی این دو اتفاق مستمسک مغالطه منافقان قرار می‌گیرد باید با صدای بلند گفت که میان شجاعت امام حسن(ع) و حضرت روح‌الله با تسلیم‌طلبی و وادادگی و عافیت‌خواهی و غنیمت‌جویی برخی یاران ایشان از زمین تا آسمان فاصله است. روحیه مجاهدت و مقاومت و عزت کجا و اخلاق منحط برخی همراهان که به اعتبار آلودگی به انواع محرمات ناله «لاطاقهًْ لنا الیوم» سر دادند کجا؟ منطق امام حسن کجا و فریب‌خوردگی آمیخته با رشوه گرفتن عبیدالله بن عباس (سرلشکر سپاه امام) از معاویه و پناهنده شدن به جبهه مقابل کجا؟! یا می‌شود منطق شجاعانه خمینی کبیر را با برخی همراهان ناهمراه و سست عنصر که بعدها حاضر شدند به خاطر مطامع کوچک، مصالح ملی را به آتش بکشند مقایسه کرد!؟ و بعد از همه این پرسش‌ها جا دارد بپرسیم شرایط اقتدار عزت امروز جمهوری اسلامی را چگونه می‌توان با وضعیت جبهه خودی در 25 سال پیش یا 14 قرن قبل از این مقایسه کرد. به تعبیر دیوید ایگناتیوس در واشنگتن‌پست «اوباما رئیس‌جمهور ضعیف شده اما هنوز جاه‌طلب و فرصت‌طلب آمریکاست». اوباما 2 سال پیش در حمله به لیبی معطل نکرد اما در مواجهه با سوریه در انظار جهانی لنگ زد و عقب‌نشینی کرد. 10 سال پیش چنین تصویر روشنی در تصور چه کسی می‌گنجید؟!
شاید یک معنای نرمش قهرمانانه همان مفهوم «کرّ و فرّ» در جنگ به عنوان تاکتیک رزم‌آوری است. اگر نه، فرار و عقب‌نشینی محض که نامش رزمندگی و قهرمانی و دلاوری نیست. بلکه چنین کسانی مورد لعنت و غضب‌الهی‌اند. خداوند در سوره انفال می‌فرماید «هر کس در هنگام مواجه شدن با کافران به آنها پشت کند- مگر آن که هدفش جا به جایی در میدان برای حمله مجدد یا پیوستن به گروه دیگر (مجاهدان) باشد- به غضب خدا گرفتار خواهد شد و جایگاه او جهنم است». نرمش قهرمانانه در حوزه تاکتیک و نحوه انتخاب گارد مبارزه اتفاق می‌افتد و نه در اصل مبارزه و هدف و استراتژی آن. ضمنا یک اتمام حجت با دوست و دشمن است. اعتماد به سرداران در جنگ‌ها و سپردن پرچم مبارزه به آنها از سوی سرفرماندهی یک بحث است و نحوه عمل آنان یک بحث دیگر. البته که پرچمداران از سوی سرفرماندهی، میدان مانور دارند و ابتکارات تازه را به کار می‌گیرند اما این اعتماد، چک‌سفید امضا نیست و نمی‌تواند ناقض فلسفه رزمندگی و پرچمداری مقاومت و مبارزه با دشمن باشد. همان امام همامی که فرمود «ان ‌اخا ‌الحرب الارق و من نام لم ینم عنه. مرد جنگی بیدار است و اگر بخوابد دشمن او به خواب نمی‌رود»، در خطبه 6 نهج‌البلاغه در برابر خدعه‌های جبهه دشمن با صراحت فرمود «به خدا سوگند چون کفتار نباشم که صیادان با آهنگ [و زدن دف و چنگ] خوابش کنند و فریبش دهند و شکارش کنند». یا آن‌گونه که شاعر به نظم کشیده«… شد طبع موافق سبب بستن کفتار».
رهبرمعظم انقلاب سی‌ام تیرماه امسال در دیدار با کارگزاران و مسئولان نظام در باب موضوع «تعامل با دنیا» فرمودند «در تعامل با دنیا، باید طرف مقابل را شناخت؛ اگر نشناسیم پشت پا خواهیم خورد… آمریکایی‌ها می‌گویند ما می‌خواهیم با ایران مذاکره کنیم. خب‌، سالهاست که می‌گویند می‌خواهیم مذاکره کنیم… من اول سال گفتم که خوش‌بین نیستم. در مسائل خاص مذاکره را منع نمی‌کنم- مثل مسئله خاصی که در عراق داشتیم و بعضی از قضایای دیگر- لیکن من خوش‌بین نیستم چون تجربه من این را نشان می‌دهد؛ آمریکایی‌ها هم غیرقابل اعتمادند، هم غیرمنطقی‌اند، هم در برخوردشان صادق نیستند. این چهار ماهی هم که از آن صحبت ما گذشت، همین را تأیید کرد… ممکن است دشمنی سر راه شما را بگیرد، بگوید از اینجا نباید جلوتر بروید. سازش با او به این صورت نیست که شما قبول کنید، برگردید. هنر این است که شما کاری کنید که راهتان را ادامه دهید او هم مانع کار شما نشود و الا اگر چنانچه توافق و تفاهم به این معنا بود که او بگوید شما باید از این راه برگردید شما هم بگویید خیلی خوب، این که خسارت است. توجه به این جهات باید از سوی مسئولین و دولتمردان وجود داشته باشد».
چهارماه قبل از آن- اول فروردین 92- نیز حضرت آیت‌الله ‌خامنه‌ای در حرم رضوی(ع) فرمودند«تجربه‌های گذشته ما نشان می‌دهد گفت‌وگو در منطق حضرات آمریکایی به این معنی نیست که بنشینیم تا به یک راه‌حل منطقی دست پیدا کنیم. منظورشان این است که بنشینیم که حرف بزنیم تا شما نظر ما را قبول کنید! هدف، از اول اعلام شده است؛ باید نظر طرف مقابل قبول شود. این گفت‌وگو نیست، تحمیل است. و ایران زیر بار تحمیل نمی‌رود… همین جا من این را بگویم که از جمله تاکتیک‌های تبلیغاتی اینهاست که گاهی شایع می‌کنند از طرف رهبری کسانی با آمریکایی‌ها مذاکره کردند این هم یک تاکتیک تبلیغاتی دیگر و دروغ محض است. تاکنون از سوی رهبری هیچ‌کس با آنها مذاکره نکرده است. در چند مورد در طول سال‌های متمادی در دولت‌های گوناگون کسانی بر سر موضوعات مقطعی- که ما هم مخالفتی نداشتیم- با آنها مذاکره کرده‌اند اما مربوط به دولت‌ها بوده البته همان‌ها هم موظف بوده‌اند که خطوط قرمز رهبری را رعایت کنند؛ امروز هم موظفند و باید رعایت کنند… اگر آمریکایی‌ها صادقانه می‌خواهند کار تمام شود بنده راه‌حل ارائه می‌دهم. آن راه‌حل این است؛ آمریکایی‌ها از دشمنی با جمهوری اسلامی و ملت ایران دست بردارند. پیشنهاد مذاکره حرف منطقی و متین و مستدلی نیست. حرف درست این است؛ اگر می‌خواهند مشکلات فی‌مابین وجود نداشته باشد دست از دشمنی بردارند.. مسئولان آمریکایی اگر دنبال راه عاقلانه می‌گردند این است که سیاست و عمل خود را تصحیح کنند».
محمد ایمانی
*********************************
چرا رهبری مجبور به نرمش قهرمانانه است؟!
سایت «نکات‌ پرس» نزدیک به محمود احمدی‌نژاد:
رهبر از موضع ضعف تاکتیک نرمش قهرمانانه را طرح کرد تا در آینده ذلیل نشود
۱ مهر ۱۳۹۲
دیگربان ـ سایت «نکات‌پرس» نزدیک به محمود احمدی‌نژاد نوشته که علی خامنه‌ای به علت اینکه در موضع «ضعف» قرار داشت و برای جلوگیری از «تابعیت ذلیلانه»٬ «مجبور» به اتخاذ تاکتیک «نرمش قهرمانانه» شد.
این سایت روز شنبه (۳۰ شهریور) در تحلیلی با عنوان «چرا رهبری مجبور به نرمش قهرمانانه است؟!» به تشریح دلایل وی برای قبول این تاکتیک پرداخته است.«نکات‌پرس» از نبود احمدی‌نژاد٬ «خطر حاکمیت دوگانه»٬ دریافت پیام ۲۴ خرداد و «خط قرمز» نبودن توقف موقت برنامه اتمی ایران از سوی خامنه‌ای به عنوان مهم‌ترین دلایل طرح تاکتیک «نرمش قهرمانانه» نام برده است.

این سایت نوشته خامنه‌ای دیگر فردی همانند احمدی‌نژاد ندارد و هم‌اکنون فردی در قدرت است که آمریکا را «کدخدا» می‌داند و رهبر باید از سیاست‌های وی پشتیبانی کند.

به نوشته «نکات‌پرس» سیاست‌های حسن روحانی هرچند ممکن است مورد تائید رهبر نباشد٬ اما علی خامنه‌ای از سیاست‌های وی حمایت می‌کند تا رئیس دولت «پاسخگوی» اقداماتش باشد.

این سایت در ادامه نوشته خامنه‌ای با طرح «نرمش قهرمانانه» و بحث دخالت نکردن سپاه در سیاست٬ فضایی را فراهم کرد تا «دولت روحانی بدون دغدغه از واکنش سپاه وارد مذاکرات {با آمریکا} مستقیم شود.»

این سایت چنین استدلال کرده که رهبر جمهوری اسلامی با این اقدام سعی کرد تا خود را به دولت روحانی نزدیک‌تر کرده و با «حمایت‌های صریح‌تر و توجیه اقدامات دولت مقدمات شکاف در جامعه را مهیا نکنند.»

«نکات‌پرس» در ادمه تحلیل خود نوشته تعطیلی موقت بخشی از برنامه اتمی ایران دیگر «خط قرمز» رهبر جمهوری اسلامی نیست و همین مسئله می‌تواند منجر به لغو تحریم‌ها شود.

این سایت محافظه‌کار در ادامه به کنایه نوشته که پیام ۲۴ خرداد (روز پیروزی حسن روحانی در انتخابات) به «گوش» همه رسیده و یکی از دلایل طرح تاکتیک «نرمش قهرمانانه» نیز همین بوده است.

«نکات‌پرس» در پایان تحلیل خود آورده «رهبری چه مانند امام راحل قطعنامه را بپذیرند و چه به مقاومت و حتی نبرد بپردازند بی‌شک همه باید فرمانده را اطاعت کنیم اگر حتی انتقادی هم داریم باید انتقاد را در گوش فرمانده زمزمه کنیم و منتظر پاسخ مثبت به ان هم نباشیم.»

سایت «نکات‌پرس» نزدیک به محمود احمدی‌نژاد:
چرا رهبری مجبور به نرمش قهرمانانه است؟!
٭اگر در موضع ضعف باشی و نرمش قهرمانانه نکنی طولی نمی‌کشد که مجبور به تابعیت ذلیلانه می‌شوی… ٭شاید این سؤال پیش آید که پس چرا این‌گونه برداشت می‌شود که رهبری در مخالفت با برخی از اقدامات احمدی نژاد صریح‌تر و قاطع‌تر بودند!؟…
نکات پرس / اگر در موضع ضعف باشی و نرمش قهرمانانه نکنی طولی نمی‌کشد که مجبور به تابعیت ذلیلانه می‌شوی…
شاه کلید بحث همان جمله فوق است، آن گونه که حسن (ع) نیز هنگامی که با خیانت سردارانش روبرو شد هنگامی که دید دشمنی همچو معاویه دارد که مردم شامات به دست وی مسلمان شده و بر متشرع بودنش دوست و دشمن قسم می‌خورند هنگامی که سرداران و یارانش را محدود و معدود دید و … نرمش قهرمانانه را پذیرفت تا در تاریخ صلح نامه ای ثبت شود که همگان بر عدم پایبندی معاویه و یزدید بر آن شهادت دهند و اگر نبود صلح حسنی شاید قیلم حسینی نیز ابتر می‌ماند…
اما شاید برخی از مخاطبان اعتراض کنند که بجای مرور تاریخ اسلام چه دلیلی برای مجبور بودن رهبری به پذیرش نرمش دارید…

آن مرد رفته است

آن ایام که مقام معظم رهبری تاکید داشتند در شرایط بدر و خیبریم مردی به کرسی ریاست جمهوری تکیه زده بود که با اتکا به بیش از 24 میلیون رای در مقابل تهدید و ارعاب غرب نه تنها دست و پایش نمی‌لرزید بلکه در زیر پرواز هلیکوپتر های اسرائیلی و در مرز رژیم صهیونیستی با لبنان فریاد می‌زد اسرائیل رفتنی است…

اما امروز رئیس جمهوری بر کرسی قدرت تکیه زده که صراحتاً تاکید می‌کرد کدخدا آمریکا است باید با کدخدا بست؛ مردی رئیس جمهور است که معتقد بود امریکا بنز است و نباید ملت را از بنز سواری محروم کرد…
رئیس جمهور محترم با تکیه بر همین گفتمان و ضعف مطلق رقبای خود اکنون منتخب ملت است و باید به او فرصت داد تا بتواند سیاست‌های خود را اجرایی کند وگرنه چه نیازی به انتخابات می‌بود!

اگر چه این سیاست‌ها شاید مورد تایید رهبری نباشد اما بی شک رهبری برای حمایت از رئیس قوه مجریه می‌بایست پشتیبانی خود را اعلام کند تا رئیس جمهور در آینده بتواند پاسخگو باشد.

خطر حاکمیت دوگانه

شاید این سؤال پیش آید که پس چرا این‌گونه برداشت می‌شود که رهبری در مخالفت با برخی از اقدامات احمدی نژاد صریح‌تر و قاطع‌تر بودند!؟ پر واضح است که مبنی گفتمانی احمدی نژاد و رهبر انقلاب اصول واحدی داشت؛ بنابراین حتی در صورت مخالفت رهبر انقلاب با برخی تاکتیک‌ها و حتی در صورت ایجاد فاصله به علت ربایش و اصول واحد هر دو به یک خط واحد بازمی‌گشتند رهبر انقلاب از همین رو نسبت به احمدی نژاد بسیار حساس‌تر بودند.

شاید بتوان این‌گونه مثال زد معلم کلاس نسبت به رفتار و نمرات شاگرد اول کلاس بسیار حساس‌تر است، اگر شاگرد اول این کلاس حتی 19 هم شود شاید تنبیه شود! اما شاگرد تنبل کلاس که مهم نیست… تازه اگر بالای 10 هم نمره بیاورد باید تشویقش کرد!

آیا می‌توان این معلم را به بی عدالتی محکوم کرد که تو دانش آموزی را که 19 شده است را تنبیه می‌کنی و دانش آموز تنبل کلاس را تشویق!؟

پر واضح است که به علت اختلاف مبنایی رهبری با برخی از اصول فعلی چنانچه فاصله ای کوچکی نیز به وجود آید احتمال استمرار و تبدیل شدن به یک شکاف عمیق و ایجاد حاکمیت دوگانه متصور است که این امر در واقع تهدیدی بسیار جدی برای انقلاب اسلامی به حساب می‌آید و از همین رو رهبر انقلاب با نرمش سعی می‌کند خود را به دولت نزدیک‌تر کند و با حمایت‌های صریح تر و توجیه اقدامات دولت مقدمات شکاف در جامعه را مهیا نکنند.

از همین رو مقام معظم رهبری طرح نرمش قهرمانانه را نه در جمع توده‌های مردم بلکه در جمع فرماندهان سپاه مطرح می‌کند و تاکید می‌کند ضرورتی برای دخالت سپاه در مسائل سیاسی نیست تا دولت دکتر روحانی بدون دغدغه از واکنش سپاه و رسانه هایش وارد مذاکرات مستقیم شود…
حتی حمایت‌های رهبری تا به امروز هرگز از اصول و شعار های دولت نبوده است بلکه تاکید بر سابقه انقلابی شخص رئیس جمهور بوده است …

خط قرمزی که دیگر قرمز نیست

به برکت 8 سال مدیریت جهادی و تربیت دانشمندان با تجربه و تکمیل فرایند سوخت؛ دانش هسته ای در کشور کاملاً بومی شده است امروز بجای چانه زنی بر سر گردش خالی چند سانتریفیوژ هزاران هزار سانتریفیوژ در چرخه های متعدد در حال فعالیت هستند و کلید روشن و خاموش کردن ان در دست متخصصین ایرانی است که در این 8 سال درس‌های بسیاری را آموختند و به میزان کافی از ذخایر علمی و… برخوردار هستند.

بنابراین تعطیلی موقت آن به جهت شکستن حصری که 8 سال به طول کشیده تا به نقطه عطفش برسد؛ نمی‌تواند آسیب جدی بر کشور وارد کند و هر لحظه قابلیت شروع مجدد آن متصور است بنابراین تعطیلی قسمتی از چرخه هسته ای دیگر جزء خطوط قرمز رهبر انقلاب به حساب نمی‌آید.

پیامی 24 خرداد به همه رسیده است

چه بپذیریم و چه کتمان کنیم تحریم‌ها اقتصاد کشور را به صورت جدی به چالش کشیده است و موجب تورم شدید شده است استمرار این شرایط و حتی تشدید آن ممکن است برای توده های مردم قابل تحمل نباشد این پیام انتخابات 24 خرداد است که گویا به گوش همگان رسیده است…

بنابراین اکنون باید سیاست کبوتر را در پیش گرفت تا شاید روزی مجدداً شاهین‌ها در آسمان پاستور پرواز کنند.

فن بدل

رهبر انقلاب در توضیح نرمش قهرمانانه از مثال کشتی گیر استفاده کردند؛ در کشتی فنی بنام بدل وجود دارد. کشتی گیر اجازه می‌دهد حریف فن خود را آغاز کند اما درست در میانه راه در حالی که حریف همه چیز را تمام شده می‌داند با فن بدل همه چیز تغییر می‌کند و ممکن است با ضربه فنی بازی به سود نرمش قهرمانانه به پایان رسد.

البته به علت ریسک بالای این حرکت اکثراً کشتی گیران زمانی از این فن استفاده می‌کنند که حریف با تفاضل امتیاز جلو است و در لحظات پایانی با پذیرفتن ریسک بالای فن بدل یا همان نرمش قهرمانانه نتیجه تغییر پیدا کند.

فرمانده سید علی است

اما در پایان باید یادآوری کنم فرمانده مقام معظم رهبری است چه مانند امام راحل قطعنامه را بپذیرند و چه به مقاومت و حتی نبرد بپردازند بی شک همه باید فرمانده را اطاعت کنیم اگر حتی انتقادی هم داریم باید انتقاد را در گوش فرمانده زمزمه کنیم و منتظر پاسخ مثبت به ان هم نباشیم؛ چنانچه در این میان نه با فریادهای به ظاهر عدالت محور خود دشمن را شاد و حتی جری کنیم .شاید بعدها هرگز خود را نبخشیم.
************************
سه شنبه, 02 مهر 1392 ساعت 11:48
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس
کوثری: نه روحانی اختیار تام دارد، نه مذاکره ای رخ خواهد داد
اعتماد نوشت: محمد کوثری، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس معتقد است مذاکره یی بین ایران و امریکا رخ نخواهد داد و این فضاسازی کسانی است که دوست دارند تا امریکایی ها تحویل شان بگیرند. او می گوید که دست روحانی تنها در حوزه تاکتیکی باز است و نه در سیاست های کلان نظام در عرصه خارجی.

در روزهای اخیر بحث مذاکره ایران و امریکا داغ شده است. برخی می گویند شرایط ما همچون صلح حدیبیه است و عده یی دیگر از هم کیشان سیاسی شما معتقدند که شرایط مان همچون صلح حسنی است. تحلیل شما از این موضوع چیست؟
کسانی که این مباحث را مطرح می کنند توجیه نیستند چرا که صلح حدیبیه یا صلح امام حسن با شرایط ما متفاوت است. کسانی که دل شان لک زده برای یک لبخند امریکایی ها این حرف ها را می زنند وگرنه که حضرت آقا اینچنین نگفتند. حضرت آقا گفته اند که اگر شماها خواستین یا اگر صحبتی با هر کسی برای مثال در حاشیه اجلاس سازمان ملل صورت گرفت باید بر اصول تان بایستید وگرنه تغییر لحن تان باید با اختیار خودتان باشد که در مقابل آن کسی که مقابل شما نشسته و دشمن شما است باید به گونه یی رفتار کنید که طرف مقابل فکر نکند شما مرعوب او شده اید. از سوی دیگر مذاکره با امریکا صورت نخواهد گرفت. ما مذاکره یی با امریکا نخواهیم داشت، اگر می خواستیم مذاکره داشته باشیم که این همه شهید نمی دادیم. امریکایی ها هرگاه نسبت به جنایت هایی که در حق ملت ایران داشته اند عذرخواهی کردند و عملا نشان دادند که پشیمان هستند آن موقع تازه ما باید بررسی کنیم که می شود با امریکایی ها صحبت کرد یا نه. اما به شما بگویم که با توجه به شکست هایی که امریکایی ها در طول این سه دهه از ایران خورده اند ، نمی شود به آنها اعتماد کرد و ما هرگز به امریکایی ها نیازی نداریم بلکه با توجه به مشکلات امریکا، آنها به ایران نیاز دارند.

شاید مذاکره با امریکا رخ دهد…

شما می گویید این اتفاق رخ می دهد و من می گویم هیچ مذاکره یی صورت نخواهد گرفت.

به نظر شما امریکای 30 سال پیش با امریکای امروز چقدر متفاوت است؟

خونخوارتر شده که رئوف تر نشده است.

چه شرایطی باید محقق شود که مذاکره با امریکا ضدارزش نباشد؟

امریکایی ها هر گاه دارایی های مصادره شده ما را پس دادند و تحریم ها را کامل لغو کردند و هر وقت از جنایت هایی که در حق ملت ایران داشته عذرخواهی کردند، تازه ما باید بررسی کنیم که می شود وارد فاز گفت وگو با امریکایی ها شد یا نه. این امریکایی ها بودند که قطع رابطه کردند و باید بفهمند که چه اشتباه بزرگی کردند و این مساله باید درس بزرگی برایشان شود که از قطع رابطه با ایران چقدر ضرر کرده اند.

واکنش اصولگرایان به مذاکرات احتمالی طرفین چه خواهد بود؟

هیچ مذاکره یی صورت نخواهد گرفت و اگر مذاکره یی هم شود از سر موضع عزتمندانه خواهد بود. البته این حرف هایی که این روزها پخش شده جو سازی رسانه هاست چرا که خیلی ها دل شان برای اینکه امریکایی ها تحویل شان بگیر د لک زده است.

تفسیر شما از نرمش قهرمانانه چیست؟

نرمش قهرمانانه این است که وقتی در مقابل رقیب و دشمن قرار گرفتیم احساس ضعف نکنیم بلکه برعکس باید طرف مقابل را با اراده خودمان به هر سمتی می خواهیم، بکشانیم. مرعوب دشمن نشدن یعنی نرمش قهرمانانه. دولت فعلی هم بر اساس سیاست های کلان نظام باید خیلی محکم عمل کند.

فکر می کنید چه زمانی ایران در مذاکرات با امریکا می تواند دست برتر را داشته باشد؟

ما کار خودمان را می کنیم. در سیاست های خودمان هیچ وقت این طور نیست که بخواهیم کشوری را تحقیر کنیم اما ما اراده خودمان را داریم که تصمیم بگیریم چه زمانی وارد مذاکره با امریکایی ها بشویم یا نشویم.

به نظر شما چرا اکثر مقام های بلندپایه کشورهای جهانی از مواضع آقای روحانی استقبال می کنند؟

این را باید از خودشان بپرسید و من نمی دانم اما این را می دانم که آقای روحانی هم توجیه هستند که نباید برخلاف سیاست های کلی نظام کاری بکنند.

فکر می کنید چرا اسراییلی ها این قدر از سر کار آمدن آقای روحانی ناراحت هستند و حتی یکی از روزنامه های اسراییلی به این مضمون مقاله یی را نوشته که جای احمدی نژاد در نیویورک حس می شود؟

به این دلیل که حرکتی که آقای احمدی نژاد در پنج سال اول انجام دادند اگر آقای روحانی هم انجام دهد یقینا می توانند جای ایشان را پر کنند اما اگر به گونه یی باشد که آن حالت تهاجمی را داشته باشد مسلما شاید این احساس برای اسراییلی ها به وجود بیاید.

یعنی معتقدید ما همچنان به سیاست تهاجمی در عرصه دیپلماسی نیازمندیم؟

بله، قطعا باید سیاست تهاجمی را ادامه دهیم.

در این صورت فکر نمی کنید این بحث با نرمش قهرمانانه در تعارض باشد؟

نه، به هیچ وجه. نرمش قهرمانانه این نیست که ما از سیاست های کلان خود در عرصه سیاست خارجی دست برداشته ایم و تنها در روش و تاکتیک تغییراتی ایجاد شده و مقام معظم رهبری در زمینه تاکتیکی دست آقای روحانی را باز گذاشته و ایشان تنها در این زمینه می تواند فعالیتی داشته باشد.

منظورتان از حوزه تاکتیکی چیست؟

مثلا اگر آقای احمدی نژاد با لحن تند و تیز صحبت می کرد آقای روحانی می تواند لحن حرف زدن خود را با خارجی ها عوض کند.

فکر می کنید با سر کار آمدن آقای روحانی چقدر دشمنی ها با ایران کمتر شود؟

هیچی.

یعنی معتقدید آقای روحانی نمی توانند مشکلات سیاست خارجی ایران را حل کنند؟

نه، ایشان هم نمی توانند.

با چه مبنایی این ادعا را می کنید؟

به این دلیل که دشمنان ما با تفکرات حضرت امام و مقام معظم رهبری که برگرفته از اسلام ناب است سر ستیز دارند نه با افراد.

با این تفاسیر دیپلماسی معنایی پیدا نمی کند.

چرا اتفاقا دیپلماسی اینجا خیلی نقش دارد اما هر سیاستمدار و دیپلماتی که می خواهد در مجامع بین المللی برود باید سیاست های کلان نظام را در نظر داشته باشد اما در روش و برخوردها می توانند یک مانورهایی بدهند.

آقای کوثری به عنوان یکی از اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس آیا آقای جلیلی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی دیدار و مذاکره یی در طول مسوولیت خودشان با امریکایی ها داشتند؟

شاید درباره عراق و افغانستان مذاکراتی را با امریکایی ها انجام داده باشند اما درباره ایران نه. دولت عراق از ایران کمک خواسته بود و ما هم باید کمک می کردیم اما درباره ایران تا به امروز مذاکره یی با امریکایی ها صورت نگرفته است.

آقای روحانی در مصاحبه تلویزیونی با شبکه ان بی سی نیوز امریکا گفتند که من برای مذاکرات هسته یی اختیار تام دارم.

آقای روحانی چنین حرفی را نزدند.

اما تلویزیون پخش کرد و آقای روحانی این حرف را زدند.

ایشان این حرف را نزدند و شما دارید این حرف را می زنید.

روند فعلی آقای روحانی در عرصه سیاست خارجی را چگونه ارزیابی می کنید؟

باید منتظر باشیم و ببینیم که چه نتایجی حاصل می شود.

شما فرمودید که هیچ مذاکره یی با امریکا صورت نخواهد گرفت، اگر فرض را بر این بگیریم که این مذاکرات انجام شود آیا اصولگرایان دچار اختلال هویتی نمی شوند؟

نخیر، این اصلاح طلبان هستند که امریکایی هستند و خیلی هایشان فرار کردند و به امریکا پناهنده شدند.

جواب سوال من را ندادید، اگر مذاکره با امریکا در دولت آقای روحانی آغاز شود اصولگرایان دچار ضعف هویتی نمی شوند؟

نه، چرا که قطعا و یقینا این اتفاق نمی افتد و اگر هم مذاکره یی صورت بگیرد مذاکره کنندگان بدانند که باید پاسخگوی همه ملت ایران باشند و همه را توجیه کنند که چرا مذاکره کرده اند اما من نظرم این است که مذاکره یی صورت نخواهد گرفت.

اگر با چراغ سبز و موافقت مقامات ارشد نظام باشد چطور؟

رهبری هیچ گاه چراغ سبزی نشان نخواهند داد.
************************
شفیعی: جهان منتظر شنیدن حرف‌های نو از روحانی است
احوالپرسی ساده روحانی و اوباما می‌تواند منشا یک تحول باشد
سرویس: سیاسی ـ خبرکزاری خانه ملت
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، جهان را منتظر شنیدن حرف‌های نو از روحانی خواند و گفت:احوالپرسی ساده روحانی و اوباما می‌تواند منشا یک تحول باشد.
نوذر شفیعی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری خانه ملت با اشاره به سفر رییس جمهور به نیویورک برای حضور در سازمان ملل متحد و سخنرانی وی در مجمع عمومی سالانه سازمان ملل متحد گفت: صحن سازمان های بین المللی، جایگاهی است که کشورها دیدگاه و نظارت خود را راجع به مسائل مختلف بین المللی مطرح می کنند.
نماینده مردم رستم و ممسنی در مجلس شورای اسلامی در ادامه این مطلب افزود: چیزی که امروز جامعه بین الملل منتظر شنیدن آن از دکتر روحانی است، حرف های جدیدی است که او در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با ادبیات نو و تازه ای بیان می‌کند.

شفیعی تصریح کرد:دیدگاه های کلی و موضع گیری های کلی ما برای جهان و جامعه بین المللی روشن است و شاید طرح مجدد یا اشاره به آنها خالی از فایده نباشد، اما مسئله مهم در شرایط امروز برای جامعه جهانی این است که آیا با روی کار آمدن حسن روحانی، تغییری در دیدگاه های ایران نسبت به جهان حادث شده است یا نه و اگر این مهم رخ داده این تغییرات شامل چه مواردی است.
ادبیات روحانی در سازمان ملل باید گویای سیاست خارجی سازنده ایران باشد
این نماینده مردم در مجلس نهم تاکید کرد: شاخص های این تغییر شامل مواردی از تغییرات گفتمانی است که به طور مشخص ادبیات دکتر روحانی با ادبیات دکتر احمدی نژاد متفاوت خواهد بود به گونه ای که تا حد ممکن تنش های کم تری را به جامعه جهانی وارد می کند.
وی ادامه داد: ادبیات دکتر روحانی در سازمان ملل متحد می تواند به مردم دنیا نشان دهد که ایران دارای سیاست خارجی سازنده است و تفهیم این نکته از سوی دکتر روحانی و پذیرش آن از سوی جامعه جهانی مهمترین دستاوری است که می تواند در این دور سفر رییس جمهور به سازمان ملل حاصل شود.
جامعه بین الملل در انتظار شنیدن حرف‌های نو با ادبیات جدید از روحانی در سازمان ملل است
شفیعی گفت: جامعه بین الملل منتظر است تا این موارد را از زبان دکتر روحانی در سخنرانی در مجمع عمومی سالانه سازمان ملل متحد بشنود در نتیجه این سخنرانی در شرایط امروز فرصتی خاص و بسیار ممتاز است.
وی افزود: متناسب با این مسئله، افکار عمومی انتظار دارد تا واکنش جامعه بین المللی را نسبت به اظهارات دکتر روحانی در سازمان ملل ببیند.
شفیعی در تشریح ابعاد دیدار اتفاقی و سرپایی روحانی و اوباما در سازمان ملل تاکید کرد:حتی یک احوالپرسی بسیار ساده بین روحانی و واباما به خصوص زمانی که در رسانه ها انعکاس پیدا می کند، می تواند منشا یک تحول باشد.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تصریح کرد: هر اندازه که این دیدار ساده و گذری هم باشد، برای افکار عمومی نشانه ای از شروع دور جدید از روابط بین این دو کشور است./
****************************
تاریخ انتشار: ۰۱ مهر ۱۳۹۲, ساعت ۷:۰۶ بعد از ظهر
نامه‌ی ۵۱۱ روشنفکر و فعال مدنی و زندانی سیاسی ایران به اوباما: اکنون نوبت شما است
جرس: در آستانه سفر حسن روحانی به نیویورک ۵۱۱ نفر از روشنفکران، فعالان مدنی و سیاسی، اساتید دانشگاه و هنرمندان ایرانی (از جمله ۸۸ نفر از زندانیان سیاسی سابق و کنونی پس از انتخابات ۸۸) با امضای نامه‌ای سرگشاده به باراک اوباما خواستار آن شدند که به گامهای مثبت ایران از طریق مذاکره‌ی خوش‌فرجام با نتایجِ ملموسِ «برد-برد» و رفع تحریمهای ناعادلانه‌ی اقتصادی پاسخ مثبت بدهد و موجب تداوم این گام‌ها از هر دو سو شود.

در بخشی از این نامه خطاب به رئیس جمهور آمریکا آمده است: از حضور رئیس‌جمهور روحانی در نیویورک برای باز کردن قفل روابط ایران و آمریکا بهره بگیرید. دستیابی به صلح پایدار در منطقه تنها با همکاری ایران میسر است. حیف است که این فرصت تاریخی بسوزد. اکنون نوبت شما و جامعهی جهانی است که تداوم گامهای ایران را از طریق پاسخ مناسب، مذاکره‌ی خوش‌فرجام با نتایجِ ملموسِ «برد-برد» و رفع تحریمهای ناعادلانه‌ی اقتصادی تضمین کنید.

متن این نامه‌ی سرگشاده که نسخه‌ای از آن در اختیار جرس قرار گرفته است، از این قرار است:

جناب آقای باراک اوباما، رئیس جمهور محترم ایالات متحده آمریکا

اکنون نوبت شما است.

حکومت ایران با برگزاری انتخابات قابل اعتماد سال جاری و تحولات اخیر گام‌های مقدماتی قابل توجهی به سوی اصلاح و گشایش در ایران برداشته‌است. ایرانیان با بهرهگیری از این فرصت حسن روحانی را که حقوقدانی اصلاح‌جو و طرفدار عادیسازی روابط ایران با جهان است به ریاست جمهوری انتخاب کردند. در اثر این تحولات، در روزها و هفته‌های اخیر نیز شاهد آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی و گشایش نسبی در عرصهی عمومی و فضای سیاسی در ایران بوده‌ایم. یکی از سخنانی که در این سالها مکررا شنیده میشد این که ریاست جمهوری در ایران قدرت چندانی ندارد و تصمیمات مهم بر عهده‌ی رهبر ایران است. این روزها حتی ایشان نیز سخن از «نرمش قهرمانانه» به میان آورده و ایران یک‌صدا خواستار تعامل بهتر با جهان است.

روندهای امیدبخش در کشور ما فضا را برای گشوده شدن گره کور سی و چند ساله روابط ایران و آمریکا و بهویژه حل و فصل پرونده هستهای ایران مساعد ساخته است. در مذاکرات پیش رو رئیس جمهور دکتر حسن روحانی، و وزیر خارجه دکتر جواد ظریف، از حمایت قاطع حکومت ایران، اکثریت رای دهندگان ایرانی و طیفی از فعالان مدنی و دموکراسیخواهان ایرانی و حتی بسیاری از زندانیان سیاسی بهره‌مندند.

روابط اقتصادی و سیاسی گستردهتر ایران با جهان از لوازم بسط آزادیهای سیاسی در ایران است. اگر آمریکا و جامعهی جهانی از این فرصت طلایی و شاید تکرارناپذیر بهره نگیرند، بدبینان و دشمنان عادی‌سازی روابط ایران و آمریکا در هر دو کشور را یاری داده تردید در حسن نیت آمریکا را آسان‌تر ساخته‌اند. توفیق روحانی در دیپلماسی خارجی همچنین به موفقیت بیشتر او در دیپلماسی داخلی و گشایشهای افزون‌تر در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خواهد انجامید.

آقای رئیس جمهور

از حضور رئیس‌جمهور روحانی در نیویورک برای باز کردن قفل روابط ایران و آمریکا بهره بگیرید. دستیابی به صلح پایدار در منطقه تنها با همکاری ایران میسر است. حیف است که این فرصت تاریخی بسوزد. اکنون نوبت شما و جامعهی جهانی است که تداوم گامهای ایران را از طریق پاسخ مناسب، مذاکره‌ی خوش‌فرجام با نتایجِ ملموسِ «برد-برد» و رفع تحریمهای ناعادلانه‌ی اقتصادی تضمین کنید.

جمعی از زندانیان سیاسی سابق و کنونی، فعالان مدنی و سیاسی و روشنفکران ایرانی

Mr. President,

It is now your turn.

By holding credible and trustworthy elections earlier this year and through other recent developments, the Iranian government has taken substantial steps towards reform in Iran. The people of Iran seized the opportunity to elect Hassan Rouhani, a reform-minded lawyer and proponent of normalization of Iranian international relations. And as a result, we have witnessed the release of several political prisoners and relative progress in the country’s public and political atmosphere over the past days and weeks. It is often claimed that important decisions in Iran are made, not by the President, but by the Supreme Leader. But today even the Supreme Leader is speaking of “heroic flexibility” and Iran is now united to engage in constructive cooperation with the world.

The promising trends in our country has set the stage for cutting the Gordian knot of more than three decades of Iran-US alienation and specifically resolving disagreements over Iran’s nuclear program. In the prospective negotiations, President Hassan Rouhani and Foreign Minister Javad Zarif, have the support of not only the Iranian government, but also a majority of Iranian voters as well as a wide spectrum of political and social activists and many political prisoners.

Greater economic and political engagement with the world will be essential in increasing political freedom in Iran. If the government of the United States and the international community fail to seize this golden opportunity, they will aid the cynics of both countries and make it more difficult to believe in the willingness of the United States to improve relations. Any success that Rouhani achieves in foreign policy, will help his domestic agenda in opening the political, social and economic spheres.

Mr. President,

We call upon you to take advantage of President Rouhani’s presence in New York to repair Iran-US relations and thus improve the regional prospects for peace which requires further cooperation between the two countries. This is an important historical opportunity that must not be exhausted. It is now your turn, and that of the international community, to reciprocate Iran’s measures of goodwill and pursue a win-win strategy that encompasses the lifting of the unjust economic sanctions on Iran.
A group of Iranian intellectuals, former and current political prisoners and civil society and political activists

Signatories:
امضاکنندگان:
1) عبدالرضا ابراهیمی (فعال مدنی)
2) سیدصابر ابطحی (فعال مدنی)
3) آسیه ابولپور (فعال مدنی)
4) سمانه ابولپور (فعال مدنی)
5) آزاد احساسی (فعال سیاسی کرد)
6) بابک احمدی (پژوهشگر و نویسنده)
7) حسام اخلاق‌پور (فعال مدنی)
8) مرضیه آذرافزا (فعال مدنی)
9) مجید آذرپی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
10) بابک آذری (فعال مدنی)
11) ایمان آذریان بروجنی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
12) سیامک آرام (فعال مدنی)
13) محمدعلی ارجمند (فعال مدنی)
14) ایمان ارجمندی (فعال مدنی)
15) محمد آرسی (زندانی سیاسی سابق و پژوهشگر مسایل قومی)
16) امیر آریازند (فعال مدنی)
17) آرش آرین (فعال مدنی)
18) علی آزادان (فعال مدنی)
19) سهند استادآقا (فعال مدنی، استاد دانشگاه و گرافیست)
20) امیرحسین اسدبیگی (فعال مدنی)
21) محمد اسدی (فعال مدنی)
22) آزاده اسدی (فعال مدنی)
23) میراردوان اسدی (فعال مدنی)
24) ابراهیم اسکافی (فعال مدنی)
25) سعیده اسلامیه (روزنامه‌نگار)
26) سیدکوهزاد اسماعیلی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
27) محمد اسماعیلی (فعال سیاسی کرد)
28) نگار اشرافی (فعال سیاسی کرد)
29) زهرا اشراقی (فعال سیاسی)
30) داود اشرفی (فعال مدنی و فیلمبردار سینما)
31) اشکان اشکانی (فعال مدنی و فیلمبردار سینما)
32) مهرداد اصلانی (فعال مدنی)
33) مهدی اصل زعیم (فعال مدنی)
34) علی اصغری (فعال مدنی و نویسنده‌ی سینما و تئاتر)
35) فرشاد اعظمی (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
36) هاله افشار (استاد علوم سیاسی و مطالعات زنان دانشگاه یورک)
37) امیرحسین افشار آزاد (فعال مدنی)
38) گودرز اقتداری (فعال سیاسی و استاد الکترونیک دانشگاه پورتلند)
39) سعید آگنجی (فعال مدنی)
40) آزیتا آل بویه (فعال مدنی)
41) مهدی الیاسی (روزنامه‌نگار)
42) جواد امام (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
43) کیوان امام‌وردی (فعال مدنی)
44) مهسا امرآبادی (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
45) پویا امراللهی (فعال مدنی)
46) ناصر آملی (فعال مدنی)
47) نزهت امیرآبادیان (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
48) مهدی امیرپور (فعال مدنی)
49) بابک امیرخسروی (فعال سیاسی و حقوق‌دان)
50) علی امیری (فعال مدنی)
51) محسن امیری (فعال مدنی)
52) مرضیه امیری (فعال مدنی)
53) مهدی امین‌زاده (فعال مدنی)
54) شاهین انزلی (فعال مدنی)
55) علیرضا انصاری (فعال مدنی)
56) محمد اولایی‌فرد (زندانی سیاسی سابق و وکیل دادگستری)
57) علیرضا ایران‌شاهی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
58) جعفر ایزدپناه (فعال سیاسی)
59) مائده ایزدی (فعال مدنی)
60) سولماز ایکدر (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
61) اشکان ایمان‌خان (فعال مدنی)
62) عبدالعلی بازرگان (فعال سیاسی و قرآن‌پژوه)
63) محسن باستانی (فعال سیاسی)
64) رضا باقری (فعال مدنی و وکیل دادگستری)
65) ساعد باقری (شاعر و نویسنده)
66) فریبا باقری (فعال مدنی)
67) آسیه باکری (فعال مدنی)
68) محمد بامودت (فعال مدنی)
69) رضا باوفا (فعال سیاسی)
70) پریسا بختاور (کارگردان)
71) مهدی بختی (فعال مدنی)
72) بهنام براخویی نوخط (روزنامه‌نگار)
73) محمد برقعی (فعال سیاسی و پژوهشگر علوم اجتماعی)
74) بهمن برنادل (فعال مدنی)
75) مهرزاد بروجردی (استاد علوم سیاسی دانشگاه سیراکیوز)
76) مقداد بریمانی (فعال مدنی)
77) سیاوش بسطامی (فعال مدنی)
78) منصوره بسمل (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
79) رویا بلوری اسکویی (فعال مدنی)
80) تیرداد بنکدار (فعال مدنی)
81) سیروس بنه‌گزی (فعال مدنی)
82) سیدمحمدرضا بنی‌طبا (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
83) محسن بوالحسنی (روزنامه‌نگار)
84) بهرام بهرامیان (فعال مدنی)
85) مهرداد بهروزی‌نژاد (فعال مدنی)
86) علی بهزادیان‌نژاد (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
87) ابوالفضل بهمن‌پور (فعال مدنی)
88) مسعود بهنود (روزنامه‌نگار)
89) آصف بیات (استاد جامعه‌شناسی دانشگاه ایلینویز)
90) عباس بیدار (فعال مدنی)
91) زهرا بیگدلی (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
92) محسن بیگلربیگی (فعال مدنی)
93) میثم بیگ‌محمدی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
94) کورش پارسانژاد (فعال مدنی، استاد دانشگاه و گرافیست)
95) تریتا پارسی (فعال سیاسی و رئیس سابق نیاک)
96) فرهاد پاسدار (فعال مدنی و کارگردان تئاتر)
97) علی پایا (استاد فلسفه دانشگاه وست‌مینیستر)
98) کتی پزشکی (فعال مدنی)
99) میلاد پناهی‌پور (فعال مدنی)
100) عطیه پوراکبری (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
101) محبوبه پوربقال محمدی (فعال مدنی)
102) محمد پورحسن (فعال مدنی)
103) بیژن پوربهنام (فعال سیاسی)
104) سعید پورحیدر (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
105) امیرحسین پورمحسن (فعال مدنی)
106) سجاد پهلوان‌زاده (فعال مدنی و تدوین‌گر)
107) بیژن پیرزاده (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
108) عسل پیرزاده (فعال مدنی)
109) علی پیرعطایی (حقوق‌دان)
110) میلاد پورعیسی (روزنامه‌نگار)
111) امید پورمحمدعلی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
112) فاطمه تاجزاده (فعال مدنی)
113) مصطفی تاجزاده (زندانی سیاسی)
114) علی تارخ (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
115) سجاد ترابی (فعال مدنی)
116) مجید تمجیدی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
117) فاطمه تندگویان (فعال مدنی)
118) امیر تنها (فعال مدنی)
119) محمدابراهیم ترقی‌نژاد (فعال مدنی)
120) رضا تهرانی (فعال سیاسی)
121) محمدامین ثامنی (فعال مدنی)
122) حسین جان‌نثاری (فعال مدنی)
123) رضا جدیدی (فعال مدنی)
124) سیدعلاءالدین جزایری (فعال مدنی)
125) محسن جسور (فعال مدنی)
126) زینب جعفری (فعال مدنی)
127) محسن جعفری (فعال سیاسی)
128) رضا جعفریان (فعال مدنی)
129) پونه جعفری‌نژاد (فعال مدنی و نقاش)
130) حمیدرضا جلائیپور (فعال سیاسی و استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران)
131) محمدرضا جلائیپور (زندانی سیاسی سابق و دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی دانشگاه آکسفورد)
132) رضا جلالی (فعال مدنی)
133) رضا جلودارزاده (روزنامه‌نگار)
134) سپهر جلوداری (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
135) علی جمالی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
136) محمود جمهیری (فعال مدنی)
137) ندا جمی (فعال مدنی)
138) نسیم چالکی (فعال مدنی)
139) فرید چاوشی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
140) مهدی چناری (فعال مدنی)
141) فاطمه چهل‌امیرانی (فعال مدنی و همسر شهید حمید باکری)
142) رضا حاجی (فعال سیاسی)
143) علی حاجی‌کتابی (فعال مدنی)
144) سعید حجاریان (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
145) سارنگ حسن‌پور (فعال مدنی)
146) الهام حسن‌زاده (پژوهشگر موسسه مطالعات انرژی دانشگاه آکسفورد)
147) سمانه حسنی (فعال مدنی)
148) فرناز حسین‌زاده (فعال مدنی)
149) ملیحه حسینی (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
150) آرش حسینی‌پژوه (فعال مدنی)
151) لیدا حسینی‌نژاد (روزنامه‌نگار)
152) فاطمه حقیری (فعال مدنی)
153) علی حکمت (فعال مدنی)
154) محمد حمزه‌ای (فعال مدنی و کارگردان)
155) بابک حیدری (فعال مدنی)
156) محسن حیدری (فعال مدنی)
157) نوتاش حیدری (فعال مدنی)
158) محسن حیدریان (فعال مدنی و نویسنده)
159) زهرا خاتمی (فعال مدنی)
160) سیدعمادالدین خاتمی (فعال مدنی)
161) آرمین خامه (فعال مدنی)
162) آزاده خاوری (فعال مدنی)
163) اسماعیل ختایی (فعال مدنی)
164) مازیار خدابخش‌زاده (فعال مدنی)
165) سارا خدایاری (فعال مدنی)
166) علی‌اصغر خدایاری (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
167) جلال خرمن‌بیز (فعال مدنی)
168) سارا خرمن‌بیز (فعال مدنی)
169) سکینه خرمن‌بیز (فعال مدنی)
170) حسن خزایی (فعال مدنی)
171) نازنین خسروانی (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
172) حمید خطیبی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
173) سیامک خلیقی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
174) محمدحسین خلیلی اردکانی (فعال سیاسی)
175) صدرالله خمشایا (فعال مدنی)
176) مهراوه خوارزمی (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
177) سارا خوش‌خوی (فعال مدنی)
178) مهنگار خوشدامن (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
179) اکرم خیرخواه (فعال مدنی)
180) مهران دامغانی (فعال مدنی)
181) نادر داودی (فعال مدنی و عکاس)
182) حمید دباشی (استاد ادبیات تطبیقی دانشگاه کلمبیا)
183) سروش دباغ (استاد مدعو دانشگاه تورنتو، دپارتمان مطالعات تاریخی)
184) مهدی درویش‌پور (روزنامه‌نگار و فعال مدنی)
185) داود دشتبانی (فعال سیاسی)
186) حامد دشمن‌فنا (فعال مدنی)
187) شیرین دقیقیان (فعال مدنی)
188) حامد ذاکر (فعال مدنی)
189) آرمان ذاکری (فعال سیاسی)
190) بهروز ذاکری (فعال مدنی)
191) الهام ذوالفقاری (فعال مدنی)
192) سیامک رحمانی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
193) کمال رحمانیان (فعال سیاسی)
194) ناصر رحمتی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
195) ایمان رحمتی‌زاده (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
196) امیرحسین رحیمی (فعال مدنی)
197) حسین رحیمی (فعال مدنی)
198) کامران رحیمی (فعال مدنی)
199) علیرضا رستمی (فعال مدنی)
200) ابوالفضل رضایی (فعال مدنی)
201) عبدالعلی رضایی (روزنامه‌نگار و پژوهشگر اجتماعی)
202) نادره رضایی (فعال مدنی)
203) مانا رضاییان (فعال مدنی)
204) یسنا رضاییان (فعال مدنی)
205) آزیتا رضوان (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
206) زهرا رضوی (فعال مدنی)
207) اصغر زارع کهن‌مویی (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
208) اردشیر زارعی قنواتی (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
209) صادق زیباکلام (استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران)
210) محمد زندوی (فعال مدنی)
211) حمید زنگمه (فعال سیاسی و استاد اقتصاد دانشگاه پنسیلوانیا)
212) شاهین زینعلی (روزنامه‌نگار)
213) سینا رحیم‌پور (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
214) اسماعیل رزم‌آسا (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
215) الهه رستمی (استاد مطالعات خاورمیانه دانشگاه سواس لندن)
216) مصطفی رسته‌مقدم (فعال مدنی)
217) محمد رسولی (فعال مدنی و فیلمبردار سینما)
218) امیر رشیدی (فعال مدنی)
219) پناه‌برخدا رضایی (فعال مدنی و کارگردان)
220) دامون روزبه (فعال مدنی)
221) فرزانه روستایی (روزنامه‌نگار)
222) داود روشنی (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
223) حنیف رهبری (فعال مدنی و دانشجوی دکتری دانشگاه اریزونا)
224) امیرعباس ریاضی (فعال مدنی و پژوهشگر ادیان)
225) فرهاد روحی (فعال سیاسی)
226) صدرا ساده (فعال مدنی)
227) فاطمه ساغرچی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
228) میرحمید سالک (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
229) رضا سالیانی (فعال مدنی)
230) تارا سپهری‌فر (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
231) فاطمه ستوده (زندانی سیاسی سابق و نویسنده)
232) عیسی سحرخیز (زندانی سیاسی)
233) مهدی سحرخیز (فعال مدنی)
234) علی سرآهنگ (فعال مدنی و کارگردان)
235) حسین سربندی (فعال مدنی)
236) پرستو سرمدی (فعال مدنی)
237) امیرعلی سلطان (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
238) مریم سلطانی‌راد (فعال سیاسی کرد)
239) مجید سلیمی (فعال مدنی)
240) صدرا سمنانی رهبر (فعال مدنی)
241) علی سمیع‌زاده (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
242) محدثه سنایی‌فر (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
243) محمد سهیمی (استاد مهندسی شیمی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی)
244) حامد سیاسی‌راد (روزنامه‌نگار)
245) علی سیدآبادی (فعال مدنی، نویسنده و روزنامه‌نگار)
246) ایرج سیرون (فعال مدنی)
247) عطا سیفی (فعال مدنی)
248) محمد شاپوریان (فعال مدنی)
249) محمود شادابی (فعال مدنی)
250) محمد شاکر اردکانی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
251) احمد شاکری (فعال مدنی)
252) حمید شاکری (فعال مدنی)
253) زهره شاکری (فعال مدنی)
254) علی شاکری (زندانی سیاسی سابق و پژوهشگر، مرکز صلح دانشگاه ارواین)
255) کاوه شاکری (فعال مدنی و حقوق‌دان)
256) کیوان شاکری (فعال مدنی و وکیل دادگستری در لس‌آنجلس)
257) بهروز شاهرخ‌نیا (فعال مدنی)
258) مریم شبانی (روزنامه‌نگار)
259) حامد شجاعی (فعال مدنی)
260) مریم شربت‌دار قدس (فعال مدنی)
261) سعید شریعتی (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
262) علی شریعتی (فعال مدنی)
263) هدی شریعتی (فعال مدنی)
264) احسان شریفی (فعال مدنی)
265) عرفان شریفی (فعال سیاسی کرد)
266) الهه شعبانی (فعال مدنی)
267) مریم شفیعی (فعال مدنی)
268) رضا شکراللهی (فعال مدنی و نویسنده)
269) علی شکوری راد (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
270) فواد شمس (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
271) روح‌الله شهسوار (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
272) گلشید شهیدی (فعال مدنی)
273) محمدحسین شیخ‌محمدی (فعال مدنی)
274) حمید شیرازی (فعال سیاسی)
275) احمد شیرزاد (فعال سیاسی و استاد فیزیک دانشگاه صنعتی اصفهان)
276) مهدی شیرزاد (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
277) امین شیرین‌کام (فعال مدنی)
278) حامد صابر (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
279) محمد صابر (فعال سیاسی)
280) حمید صابریان (فعال مدنی)
281) رادین صالحی (فعال مدنی)
282) محمدامین صالحی (روزنامه‌نگار)
283) همایون صحافی (فعال مدنی)
284) محمداسماعیل صحابه تبریزی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
285) لیلا صحت (فعال مدنی)
286) احمد صدری (استاد جامعهشناسی و انسانشناسی، کالج لِیک فارِست)
287) سمیرا صدری (فعال مدنی)
288) محمود صدری (استاد جامعهشناسی، دانشگاه تگزاس شمالی)
289) مهبد صداقت (فعال مدنی)
290) پوریا صف‌آرا (فعال مدنی)
291) روح‌الله صفری (فعال مدنی)
292) علی صلحی (فعال مدنی)
293) عباس صمدیان (مهندس معمار)
294) مشهود صفر (فعال مدنی)
295) سجاد صنعت‌جو (فعال مدنی)
296) بیژن صیفوری (فعال مدنی، استاد دانشگاه و گرافیست)
297) سیدرضا طباطبایی (فعال سیاسی)
298) ریحانه طباطبایی (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
299) شهاب طباطبایی (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
300) علی طباطبایی (فعال مدنی)
301) محمد طلوعی (فعال مدنی)
302) مصطفی طلوعی (فعال سیاسی و دانشجوی دکترای دانشگاه مینسوتا)
303) ضیاء عابدی (فعال سیاسی)
304) وحید عابدینی (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
305) پیمان عارف (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
306) محمود عامری (فعال مدنی)
307) سعید عباد (فعال مدنی)
308) صابر عباسیان (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
309) علی عبدی (فعال مدنی و دانشجوی دکتری انسانشناسی دانشگاه ییل)
310) ارمغان عبیری (فعال مدنی)
311) علی عجمی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
312) ساجده عرب‌سرخی (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
313) محسن عربی (فعال مدنی)
314) رحمت عزیزی (روزنامه‌نگار)
315) ابوالفضل عسکری نیاسر (فعال مدنی)
316) ساره عظیمی (فعال مدنی)
317) سیدعلی عظیمی (فعال مدنی)
318) روزبه علمداری (روزنامه‌نگار)
319) ابوذر علوی‌تبار (فعال مدنی و ناشر)
320) علیرضا علوی‌تبار (پژوهشگر و نویسنده)
321) جواد علیخانی (فعال مدنی)
322) شهاب عموپور (فعال مدنی، سینماگر و روزنامه‌نگار)
323) زهرا عنایتی (روزنامه‌نگار و فعال مدنی)
324) آبتین غفاری (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
325) آرین غفاری (فعال مدنی)
326) متین غفاریان (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
327) آرش غفوری (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
328) صنم غیائی (فعال مدنی)
329) فریبا غیور (فعال مدنی)
330) اسفندیار فتحی (فعال مدنی)
331) مجتبی فتحی (روزنامه‌نگار)
332) میلاد فتحی (فعال مدنی)
333) جاوید فخریان (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
334) شهرام فداکار (فعال سیاسی)
335) میلاد فدایی اصل (فعال مدنی)
336) محمود فرجامی (روزنامه‌نگار)
337) غفور فرخیان (فعال مدنی)
338) محمود فرخیان (فعال مدنی)
339) حسین فرضی‌زاده (فعال مدنی و بازیگر سینما)
340) هانیه فرشی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
341) مجید فراهانی (فعال سیاسی)
342) اصغر فرهادی (نویسنده و کارگردان)
343) سحر فکردار (روزنامه‌نگار)
344) ابوالقاسم فنایی (پژوهشگر فلسفه اخلاق و مطالعات اسلامی)
345) علی فیض (فعال مدنی)
346) سپید قائمی (فعال مدنی و فیلمساز)
347) ابوالفضل قاسمی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
348) مهشید قبادی (فعال سیاسی و سینماگر)
349) حسین قدسی (فعال مدنی)
350) محمد قدیانی (فعال سیاسی و دانشجوی دکتر متالوژی هوافضا، دانشگاه شفیلد)
351) علیرضا قدیری (فعال مدنی)
352) شادی قدیریان (فعال مدنی و عکاس هنری)
353) جواد قراگوزلو (فعال مدنی)
354) یدی قربانی (فعال سیاسی)
355) امین قلعه‌ای (فعال مدنی)
356) پویا قلی‌پور (فعال مدنی)
357) بابک قناد (فعال مدنی)
358) ناکو قیصری (فعال سیاسی کرد)
359) محمدجواد غلامرضا کاشی (استاد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی)
360) بابک کاظمی (فعال مدنی و عکاس)
361) بهروز کاظمی (فعال مدنی)
362) مسعود کاظمی (روزنامه‌نگار)
363) احمدرضا کافی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
364) رضا کاکازاده (فعال مدنی)
365) شرمین کاکه‌برایی (فعال سیاسی کرد)
366) حسام کاویاری (فعال مدنی)
367) مجتبی کتابچی (فعال مدنی)
368) سعید کردی‌نژاد (فعال مدنی)
369) عزیز کرملو (فعال سیاسی و استاد پزشکی کالیفرنیا)
370) جمیله کریمی (فعال مدنی)
371) روزبه کریمی (روزنامه‌نگار)
372) سامان کریمی (فعال مدنی)
373) سیامک کریمی (روزنامه‌نگار)
374) محمد کریمی (فعال مدنی)
375) امیر کشکولی (فعال مدنی و شاعر)
376) سپیده کلانتریان (حقوق‌دان)
377) مجید کلثومی (فعال مدنی)
378) حسین کمالی (استاد تاریخ دانشگاه کلمیبا)
379) هادی کهال‌زاده (فعال سیاسی و پژوهشگر اقتصاد در دانشگاه ایالتی ولدستا)
380) ساجده کیانوش‌راد (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
381) محمد کیانوش‌راد (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
382) سامان کیانی (فعال مدنی)
383) کنعان کیایی (فعال مدنی)
384) سیاوش کیخایی (فعال مدنی)
385) محمد کیقبادی (فعال مدنی)
386) امیر گنبدی‌پور (فعال مدنی)
387) کوهیار گودرزی (زندانی سیاسی سابق، فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
388) حسین گوهری (زندانی سیاسی سابق و فیلمساز)
389) سهیل گوهری (فعال مدنی)
390) مهدی گیلانی (فعال مدنی)
391) محمد لکی (فعال مدنی)
392) حورا لواسانی (فعال مدنی)
393) مهدی واعظ عبایی (فعال مدنی)
394) علیرضا متولی (فعال مدنی و نویسنده)
395) آرمین متین (فعال مدنی)
396) پرستو متین‌زاده (فعال مدنی)
397) محمدمهدی مجاهدی (استاد مدعو علوم سیاسی دانشگاه لیدن)
398) الهه مجردی (فعال سیاسی)
399) احسان مجتهدی (فعال مدنی)
400) اشکان مجللی (فعال مدنی)
401) کامران مجیدی (فعال مدنی و تهیه‌کننده)
402) فخرالسادات محتشمی‌پور (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
403) معصومه محرابی (فعال مدنی)
404) علیرضا محسنی (فعال مدنی)
405) سیدمحمد محسنی (فعال سیاسی)
406) مهدی محسنی (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
407) داریوش محمدپور (پژوهشگر علوم سیاسی)
408) عادل محمدحسینی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
409) حسام محمدزهی (فعال مدنی)
410) جلال محمدلو (فعال سیاسی)
411) حمید محمدی (فعال سیاسی کرد)
412) نرگس محمدی (فعال سیاسی)
413) جلیل محمدیان (فعال مدنی)
414) طاها محمودجانلو (فعال مدنی)
415) مهدی محمودیان (زندانی سیاسی)
416) سهیل محمودی (شاعر و نویسنده)
417) مهرزاد محمودیان (فعال مدنی)
418) مژگان مدرس‌علوم (روزنامه‌نگار)
419) سارا مدنیان (فعال مدنی)
420) بنفشه مدنی‌نژاد (فعال مدنی)
421) رضا مرادی (فعال مدنی و تصویربردار)
422) سعید مرادی (فعال مدنی)
423) هاشمی مرادی (فعال مدنی و فیلمبردار سینما)
424) داود مرادی گراوند (فعال مدنی)
425) نگار مرتضوی (روزنامه‌نگار)
426) سیدآرش مرعشی (فعال مدنی)
427) حنیف مزروعی (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
428) علی مزروعی (فعال سیاسی و روزنامه‌نگار)
429) مجید مسعودی (فعال مدنی)
430) میثم مشایخ (فعال مدنی)
431) نغمه مصطفوی (فعال مدنی)
432) احسان مصلح (فعال مدنی)
433) هاتف مطهری (فعال مدنی)
434) حسین مظفری (زندانی سیاسی سابق)
435) زهرا مظفری (فعال مدنی)
436) محمدجواد مظفری (زندانی سیاسی سابق)
437) مهدی مظفری (فعال مدنی)
438) هادی مظفری (فعال مدنی)
439) ابوذر معتمدی (فعال مدنی)
440) ضحی معتمدی (فعال مدنی)
441) علیرضا معتمدی (فعال مدنی)
442) مائده معتمدی (فعال مدنی)
443) حسین معصومی (فعال مدنی)
444) فرح معصومی (فعال مدنی)
445) یاسر معصومی (فعال مدنی)
446) مصطفی ملکیان (دین‌پژوه و فیلسوف اخلاق)
447) محمدصادق ملیانی (فعال مدنی)
448) حسام منصوری (فعال مدنی)
449) مجید منظم (فعال مدنی)
450) امیراحمد منظمی (زندانی سیاسی سابق)
451) حمیده موسوی (فعال مدنی)
452) خلیل موحد (فعال مدنی)
453) صفا موحدی (فعال مدنی)
454) آرش موسوی (فعال مدنی)
455) فرید موسوی (فعال مدنی)
456) مزدک موسوی (فعال مدنی و شاعر)
457) علی‌اکبر موسوی خوئینی (فعال سیاسی و پژوهشگر فناوری ارتباطات)
458) ناهید مولوی (فعال مدنی)
459) امیرحسین مهدوی (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
460) محمدهادی مهران‌پور (فعال مدنی)
461) کیوان مهرگان (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
462) مهرک میراب‌زاده (فعال مدنی)
463) حمید میربزرگ (فعال مدنی)
464) زیبا میرحسینی (استاد مردم‌شناسی دانشگاه سواس لندن)
465) صدرا میردامادی (فعال مدنی)
466) مهدی میردامادی (فعال مدنی)
467) یاسر میردامادی (دین‌پژوه و دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه ادینبورا)
468) علی میرسپاسی (استاد جامعه‌شناسی دانشگاه نیویورک)
469) محمد میرشفیعی (فعال مدنی)
470) محمد میرشکاری (فعال مدنی)
471) مهدیه مینوی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
472) ابراهیم نبوی (زندانی سیاسی سابق و طنزنویس)
473) عاطفه نبوی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
474) مصطفی نبی‌زاده (فعال مدنی)
475) آرش نجفیان (فعال مدنی)
476) محمدمهدی نجفی‌خواه (فعال مدنی)
477) محمد نخعی (فعال مدنی)
478) حمیدرضا ندایی (فعال مدنی)
479) نفیسه نعمتی (فعال مدنی)
480) علی نعیمی‌پور (فعال مدنی)
481) ساناز نفیسی (فعال مدنی و روزنامه‌نگار)
482) حسین نقاشی (فعال سیاسی و روزنامه‌نگار)
483) فرخ نگهدار (فعال سیاسی)
484) مهدی نوذر (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
485) پیمان نورافزا (فعال مدنی)
486) حسین نورانی ‌نژاد (زندانی سیاسی سابق و روزنامه‌نگار)
487) مهدی نوربخش (فعال مدنی و استاد علوم بین الملل دانشگاه پنسیلوانیا)
488) سعید نورمحمدی (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
489) حسین نیکخواه (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
490) نوید نیکخواه آزاد (فعال مدنی و کارگردان)
491) حسین واحد (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
492) داریوش وثوقی (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
493) میثم وره‌چهر (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
494) روزبه وزیری (فعال مدنی)
495) علی وفقی (زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی)
496) شهریار وکیلی (فعال مدنی)
497) محمدامین ولیان (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
498) احمد هادوی (فعال سیاسی و استاد دانشگاه نورث‌وسترن)
499) سودابه هروی‌فرد (فعال مدنی)
500) محمدمهدی همت (فعال مدنی)
501) علی هنری (فعال سیاسی و دانشجوی دکترای جامعه شناسی دانشگاه آزاد آمستردام)
502) حمید هوشمند (فعال مدنی)
503) حمید هوشنگی (فعال مدنی)
504) مهدی یارمحمدی (فعال مدنی)
505) مریم‌سادات یحیوی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)
506) هادی یزدانی (فعال مدنی)
507) حسین یزدی (فعال مدنی)
508) سجاد یگانه (فعال مدنی)
509) میثم یوسفی (فعال مدنی و مستندساز)
510) حسن یوسفی اشکوری (زندانی سیاسی سابق و پژوهشگر دینی)
511) حسن یونسی (زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی)