یادداشت های یک ایرانی از تظاهرات مردم ترکیه

یادداشت های یک ایرانی از تظاهرات مردم ترکیه
برگرفته از مطالب منتشره در شبکه های اجتماعی
عکس های تظاهرات مردم ترکیه را در این لینک ببینید
تجربه شخصی من از معترضان ترکیه
اولین نکته حضور پررنگ چپ ها در اعتراضات بود. می دانستم که چپ ها در فضای سیاسی ترکیه و به خصوص بین جوانها جای مهمی دارند تظاهرات اول ماه مه معمولا در ترکیه خیلی مفصل برگزار می شود و پوسترهای این گروه ها هم همیشه روی در و دیوار به چشم می خورد. گروه های ده پانزده نفری از جوانان که معمولا بیشتر از تعدادشون پرچم در دست داشتند و جلوی هر دسته ای راه می افتادند انگار که چند صد نفر همه اعضای حزب آنها هستند.

معترضین ترک: “این تازه آغاز کار است!‌” | گزارشی از رویدادهای ترکیه

معترضین ترک: “این تازه آغاز کار است!‌” | گزارشی از رویدادهای ترکیه

*منبع: ROAR Magazine  (بازنشر گزارشی از نشریه‌ی شهروندی: WhatIsHappeningInIstanbul.com)
ترجمه: امین حصوری

پراکسیس
خاستگاه اولیه‌ی این خیزش صدها تظاهرات کوچک صلح‌آمیز بود که در اعتراض به تخریب پارک گزی (Gezi) – یکی از معدود فضاهای سبز به جا مانده در مرکز استانبول – آغاز شد. {زیرا} طرح‌هایی برای جایگزینی این پارک با یک برج تجاری تازه در دست است. برخورد بسیار نامتناسب پلیس با تظاهرات صلح‌آمیز معترضان (به تخریب پارک Gezi) در عرض چند روز جرقه‌‌ای شد برای یک خیزش عمومی در سطح کشور. آنچه که ما از ساعات آغازین روز ۳۰ مه شاهد آن بوده‌ایم صرفا نمایشی از عزم جمعی ساکنین استانبول در دفاع از حق‌شان برای مداخله در تصمیمات کلانِ شهری نبود، بلکه شورشی بود با خاستگاه‌های گسترده علیه دولت محافظه‌کار اسلامی و نولیبرال ترکیه.