در شرايطي كه كارگران و زحمتكشان جهان، و به ويژه اروپا، نسبت به تحميل رياضت اقتصادي و سياستهاي اقتصادي نئوليبرالي و شرایط سخت بیکاری و خصوصیسازی، جديترين اعتراضات را نسبت به دولتهاي خود دارند، دولت ایران با دولتهاي اين كشورها به توافق ميرسد و به عقبنشينيهاي معنادار دست ميزند و همزمان، با تشديد فشار به طبقهي كارگر و اقشار محروم در داخل، براي بريدن هر صداي اعتراضي به زور متوسل ميشوند و با اخراج و زندان و… ميخواهند مشكلات معيشتي مردم را در زير تنگناهاي امنيتي پنهان كنند تا صدا از هيچ گرسنهاي بر نيايد و هيچ كارگري بر ستمي اعتراض نكند كه بنيادش را به باد ميدهد.